بررسي اثر كاربرد سوپرجاذب و كم آبياري بر صفت هاي مورفولوژيك و فيزيولوژيك آفتابگردان

اين آزمايش با هدف بررسي اثر كم آبياري و سوپرجاذب بر صفت هاي مورفولوژيك و فيزيولوژيك آفتابگردان كولتيوار Master در گلخانه تحقيقاتي دانشكده كشاورزي دانشگاه اروميه انجام شد. آزمايش به صورت فاكتوريل در قالب طرح پايه كاملا تصادفي با 15 تيمار و 3 تكرار اجرا گرديد. كم آبياري در 3 سطح )آبياري در 75 %، 50 % و 25 % ظرفيت مزرعه اي( و پليمر در پنج سطح )صفر، 75 / 0، 5/ 1، 25 / 2 و 3 گرم در هر كيلوگرم خاك( بود. گلدان ها هر روز وزن شده و زماني كه رطوبت خاك به ترتيب به 75 %، 50 % و 25 % ظرفيت مزرعه اي مي رسيد، آبياري انجام مي گرفت. اثر مقادير مختلف پليمر و آب مصرفي بر تمام صفت هاي مورد ارزيابي بسيار معني دار بود. كم آبياري، مقدار صفت هاي مورد مطالعه از جمله تعداد برگ فعال در مرحله گلدهي و ميزان كلروفيل آن، وزن صددانه و عملكرد دانه را كاهش داد. ميزان كاهش با كم آبياري براي صفت عملكرد در 50 درصد ظرفيت مزرعه اي 32 درصد و در 25 درصد ظرفيت مزرعه اي 71 درصد و براي صفت ميزان كلروفيل در 50 درصد ظرفيت مزرعه اي 8 درصد و در 25 درصد ظرفيت مزرعه اي 42 درصد نسبت به آبياري خوب ) 75 درصد ظرفيت مزرعه اي( بود. اما كاربرد سوپرجاذب اثرات منفي كم آبياري را به ويژه در مقادير بالاي پليمر ) 25 / 2 و 3 گرم در كيلوگرم خاك( تعديل كرد. بهترين تيمار از لحاظ ميزان عملكرد مربوط به آبياري در 75 درصد ظرفيت مزرعه اي و مقدار 25 / 2 و 3 گرم پليمر در كيلوگرم خاك بود. در حاليكه بهترين تيمار از لحاظ ميزان كلروفيل مربوط به آبياري در 50 درصد ظرفيت مزرعه اي و مقدار 3 گرم پليمر در كيلوگرم خاك بود. نتايج نشان داد كه افزايش مقدار سوپرجاذب منجر به افزوني ميزان صفت هاي مذكور مي گردد. ميزان افزايش با كاربرد 3 گرم پليمر در كيلوگرم خاك براي صفت كارايي اقتصادي مصرف آب ( 60 )WUE درصد و براي صفت عملكرد 31 درصد نسبت به عدم كاربرد پليمر بود. به نظر مي رسد كه كاربرد پليمر سوپرجاذب فواصل آبياري در آفتابگردان را افزايش داد.