زمان بندي پيش گيري دارويي براي ترومبوآمبولي وريدي در آسيب هاي مغزي شديد ناشي از تروما: يك مطالعه هم گروهي جورسازي شده بر اساس نمره تمايل

پيش زمينه: بيماران مبتلا به آسيب هاي مغزي شديد ناشي از تروما [trauma brain injury [TBI) در معرض خطر بالايي براي ايجاد ترومبوآمبولي وريدي (venous thromboembolism [VTEI) هستند. با اين حال، پيشگيري دارويي براي VTE اغلب به دليل نگراني از گسترش خونريزي داخل جمجمه اي [intracranial hemorrhage [ICH به تاخير مي افتد. هدف از اين مطالعه مقايسه تاثير پيش گيري زودهنگام و تاخيري براي VTE در بيماران مبتلا به TBI شديد و نيز مشخص كردن ميزان خطر عوارض مرتبط با ICH به دنبال آن است. طرح مطالعه:‌افراد بالغ مبتلا به صرفا TBI شديد (نمره AIS سر≥ 3 و نمره كلي GCS≤8) كه به عنوان پيشگيري از VTE، هپارين unfractionated يا هپارين با وزن مولكولي پايين (LMWH) دريافت مي كردند، از برنامه trauma quality improvement program) TQIP) كالج جراحان آمريكا (2012 تا 2014) وارد مطالعه شدند. بيماران به دو گروه پيشگيري زود هنگام (كمتر از 72 ساعت) يا تاخيري (72 ساعت يا بيشتر) تقسيم شدند. براي به حداقل رساندن سوگيري انتخاب، از جورسازي براساس نمره تمايل ((propensity Score matching) استفاده شد. نقطه هدف اوليه VTE (آمبولي ريوي يا ترومبوز وريد عمقي) بود. پيامدهاي ثانويه به عنوان مداخله جراحي مغز و اعصاب دير هنگام (72 ساعت يا بيشتر) يا مرگ تعريف شد. يافته ها: ما 3634 بيمار مبتلا به TBI شديد را شناسايي كرديم. 43% از بيماران تحت پيشگيري زودهنگام قرار گرفتند. شدت بالاي اسيب به سر، وجود ICH، و جراحي مغز و اعصاب زودهنگام با تاخير در شروع پيشگيري همراه بودند. جورسازي براساس نمره تمايل منجر به پديد آمدن هم گروه متعادل تري شامل 2468 بيمار شد. پيش گيري زودهنگام با ميزان بروز كم تر آمبولي ريوي (نسبت شانس ۰/۹۱ تا ۰/۲۵ : ۹۵٪ CI ؛ ۰/۴۸ OR ) و ترومبوز وريد عمقي (۰/۳۶تا ۰/۷۲: ۹۵٪ CI ؛ ۰/۵۱OR) همراه بود، اما هيچ افزايشي در خطر مداخله جراحي مغز و اعصاب دير هنگام يا مرگ به همراه نداشت. نتيجه گيري: در اين مطالعه مشاهده اي بر روي بيماران مبتلا به TBI شديد، آغاز زودهنگام پيش گيري براي VTE با كاهش خطر آمبولي ريوي و ترومبوز وريد عمقي همراه بود، اما خطر مداخله جراحي مغز و اعصاب دير هنگام يا مرگ را افزايش نداد. پيشگيري زودهنگام مي تواند بي خطر باشد و در صورت طبقه بندي مناسب خطر در بيماران، بايد از اهداف درمان باشد.