بررسي تاثير ديرش نمونه گفتار بر زيروبمي عادتي در زنان طبيعي 18 تا 30 ساله

مقدمه: زيروبمي عادتي ادراك مرتبط با ميانگين فركانس پايه اي گفتاري مي باشد. در ارزيابي هاي باليني مراجعان، به بررسي اين مساله پرداخته مي شود كه آيا زيروبمي عادتي فرد در محدوده طبيعي براي او قرار دارد. از آنجا كه زيروبمي غيرطبيعي يك ويژگي شايع در خيلي از بيماري هاي صوت است، ارزيابي زيروبمي عادتي و فاكتورهاي موثر بر آن، ممكن است به متخصصان كمك كند كه وجود و ميزان اختلال صوت را تعيين كنند. در پژوهش حاضر، هدف بررسي تاثير ديرش نمونه گفتار، بر زيروبمي عادتي فرد مي باشد. روش كار: در پژوهش حاضر، فركانس پايه گفتاري30 زن طبيعي فاقد اختلال صوت، در محدوده سني 18 تا 30 سال با استفاده ازنرم افزار praat در يك تكليف شمارش 60 ثانيه اي، كه سه بار انجام و سپس ميانگين گيري شد، بدست آمد. هم چنين بايد شركت كنندگان معيارهاي ورود پژوهش را دارا باشند. يافته ها: ميانگين فركانس پايه گفتاري در محدوده زماني 0-1 ثانيه: 19.22 ±218.87، در محدوده زماني 0-5 ثانيه 19.56±211.00، در محدوده زماني 0-15 ثانيه 19.50±202.65، در محدوده زماني 0-30 ثانيه 105.49±219.07 و در محدوده زماني 0-60 ثانيه 103.33±215.86 بود. تحليل واريانس در اندازه هاي مكرر نشان داد ميانگين فركانس پايه گفتاري با محدوده زماني ارتباط معنا دار آماري دارد (0.001&ge p؛47.136 =F). نتيجه گيري: يافته هاي پژوهش حاضر نشان داد كه ديرش نمونه گفتاري تاثير مستقيمي بر زيروبمي عادتي فرد دارد.