بررسي ميزان شيوع عوامل ايجاد كننده عفونت هاي ادراري و الگوي مقاومت آنتي بيوتيكي در بيماران بستري بيمارستان هاي آموزشي دانشگاه علوم پزشكي همدان در شش ماهه اول سال92-1391

مقدمه: عفونت‌هاي ادراري شايع‌ترين عفونت‌هاي باكتريايي ‌در‌ انسان مي باشد ‌كه اگر اقدامات درماني ‌صحيح براي آنها انجام نشود عواقب ‌خطرناكي‌ را به همراه‌ خواهد داشت. همچنين امروزه افزايش رو به رشد مقاومت باكتري‌ها به آنتي بيوتيك‌ هاي مصرفي از مشكلات پيش روي علم پزشكي است. هدف ‌از اين مطالعه بررسي باكتري‌هاي شايع و مقاومت آنتي بيوتيكي‌ در عفونت‌ هاي ادراري در بيماران بستري ‌در بيمارستان ‌هاي آموزشي دانشگاه علوم پزشكي همدان مي باشد. روش كار: اين مطالعه به صورت مقطعي- توصيفي در شش ماهه نخست سال 92- 1391 انجام شد‌ و ‌جمع آوري اطلاعات براساس داده‌هاي موجود در بانك اطلاعاتي آزمايشگاه بيمارستان هاي آموزشي دانشگاه علوم پزشكي همدان مي باشد. نمونه ادرار استريل اخذ و در محيط هاي Agar Blood و McConkey agar كشت داده و وجود 105 كلني كانت در هر ميلي ‌ليتر ادرار، كشت مثبت تلقي گرديد. حساسيّت ميكروبي باروش استاندارد ديسك ديفيوژن انجام و نتايج با استفاده از نرم افزار SPSS-V 19 مورد آناليز قرار گرفت. يافته ها: براساس ‌نتايج اين ‌مطالعه شايعترين باكتري ‌هاي مولد عفونت ادراري شامل اشرشياكلي ‌(72%) واستافيلوكوك هاي كواگولاز منفي (10%)، استافيلوكوك اوريوس (3%) و ‌حضور باكترياي هاي جنس پروتيوس (4%) و جنس‌كلبسيلا (6%) بود. نتايج بدست آمده نشان مي‌دهد كه ايزوله هاي E.coli بيشترين مقاومت‌ را نسبت به آنتي بيوتيك كوتريموكسازول (74%) و كمترين مقاومت را نسبت به نيتروفورانتويين (4%) داشتند و تمامي ايزوله ها نسبت به ‌آميكاسين (100%) حساس بودند. استافيلوكوكوس اوريوس نسبت به ‌ونكوماسين حساسيّت 100% داشت و به‌ كليندومايسين و كلوگزاسيلين و اريترومايسين بيش از 90% و جنس پروتيوس، 50% به نيتروفورانتويين و سيپروفلوكساسين مقاوم بودند. نتيجه گيري:‌ باكتري‌هاي ‌مولد عفونتهاي ادراري‌ در منطقه تحت مطالعه‌ عمدتاً متعلق به ‌خانواده باسيلهاي ‌گرم منفي ‌بودند. با توجه به ‌مشخص نمودن الگوي ‌حساسيّت آنتي‌بيوتيكي در ارگانيسم‌هاي شايع در منطقه مورد بررسي، گزارش‌ آن به پزشكان مي‌تواند در درمان‌هاي تجربي‌ مورد توجه قرارگيرد.