بررسي عوامل موثر بر رضايت شغلي كاركنان مراكز بهداشتي – درماني شهرستان همدان در سال 1391

مقدمه: از آنجايي كه مهمترين سرمايه هر سازماني، نيروي انساني آن سازمان است و نيل به اهداف هر سازمان در گرو كارآيي افرادي است كه در آن سازمان كار مي‌كنند، نقش رضايت شغلي كه يك عامل مهم در ايجاد انگيزش است امري بديهي است. از اين رو اين مطالعه با هدف بررسي رضايت شغلي كاركنان مراكز بهداشتي – درماني شهرستان همدان صورت گرفت. روش كار: اين مطالعه از نوع مقطعي- تحليلي است كه بر روي 278 نفر از كاركنان مراكز بهداشتي – درماني شهرستان همدان صورت گرفت. روش نمونه گيري به صورت تمام شماري بود. همچنين جهت سنجش رضايت شغلي از پرسشنامه اسميت كه داراي شش حيطه است استفاده گرديد. اطلاعات بدست آمده با استفاده از نرم افزار SPSS تجزيه و تحليل شد. يافته ها: ميانگين رضايت شغلي كلي در اين مطالعه 0.5 ±2.57 (از 5) به دست آمد. در بررسي تاثير جنسيت در ميزان رضايت شغلي مشخص گرديد كه جنسيت با هيچ يك از ابعاد رضايت شغلي رابطه معني داري ندارد (0.05 < P). نتايج پژوهش نشان داد كه ميزان تحصيلات با دو زير مقياس "مسيول مستقيم" (P=0/01) و"ارتقا " (001/P < 0) رابطه معني داري دارد به اين صورت كه با افزايش ميزان تحصيلات، رضايت از مسيول مستقيم و فرصت هاي ارتقا براي پرسنل بيشتر مي گردد. نتيجه گيري: نتايج نشان داد كه توجه به موضوع ارتقا همراه با ايجاد جوي مناسب در محيط كار و همچنين تلاش براي بر طرف كردن مشكلات اقتصادي كاركنان در افزايش رضايت شغلي آنان موثر مي باشد.