آزمون تجربي توهّم بدهي در اقتصاد ايران با استفاده از رهيافت ARDL

Experimental Study of Debt Illusion in Iranian Economy Using ARDL Approach

مفهوم كليدي توهّم مالي به اين معناست كه سطح معين درآمد دولت و ساختار كوتاه‌مدت و بلندمدت ماليات بر سطح مخارج دولت و بنابراين بدهي دولت اثر مي‌گذارد. مفهوم توهّم مالي براي روشن شدن يك موضوع مهم و بحث‌انگيز در اقتصاد كلان نيز بكار مي‌رود و آن موضوع بررسي اثرات سياست مالي بر رفتار بخش خصوصي است. تئوري اقتصاد كلان كينز اين ديدگاه را مطرح مي‌كند كه در سطح معين مخارج دولت، كاهش ماليات در نتيجه تأمين مالي بدهي، تقاضاي كل را افزايش مي‌دهد، درحالي‌كه بر طبق ديدگاه آلترناتيو كه به برابري ريكاردويي معروف است، چنين كاهش مالياتي صرفاً ماليات جاري را جايگزين ميزان برابر ارزش فعلي ماليات آينده مي‌كند. ريكارديني‌ها استدلال مي‌كنند كه تأمين مالي بدهي و تأمين مالي با ماليات معادل يكديگر هستند و بنابراين كاهش ماليات بي‌اهميت است. هدف اصلي اين پژوهش اين است كه به لحاظ تجربي اثرات كسري بودجه و بدهي بر مصرف خصوصي مورد بحث و تحليل قرار گيرد. تمايز اين پژوهش با مطالعات قبلي استفاده از فرضيه توهّم مالي به‌عنوان ابزار تطبيق ديدگاه سنتي با قضيه برابري است. نتايج پژوهش نشان مي‌دهد كه جانشيني بدهي دولت بجاي ماليات به افزايش مصرف بخش خصوصي منجر شده است و نشان‌دهنده‌ي توهّم بدهي در اقتصاد ايران است.

The key notion of debt illusion implies that the determined level of government’s revenues and the short term and long term structure of tax influence the level of government’s expenditures and debts. The concept of debt illusion is of vital significance for an important discussion of macroeconomics, i.e. examination of the effects of fiscal policies on the behaviors of private sector. Keynesian theory of macroeconomics argues that in a determined level of government’s expenditures tax reduction as a result of financing the debts increases the total demand, while according to the alternative perspective better known as Ricardian Equivalence only replaces the current tax with the equivalent amount of the current value of the future tax. Ricardians argue that debt financing and financing by tax are equivalent and thus tax reduction is insignificant. This research seeks to study the effects of budget deficit and debt on private consumption. The difference between the present study and previous similar researches lies in using debt Ricardian hypothesis as means for comparing the traditional outlook with the equivalence problem. The research results show that replacing the government’s debts with tax leads to the increase in private consumption and it is a sign of debt illusion in Iranian economy.