تاثير كيفيت سرمايه انساني بر جذب سرمايه گذاري مستقيم خارجي مطالعه موردي كشورهاي منتخب جنوب شرق آسيا و ايران

The Impact of the Quality of Human Resources On attracting Foreign Direct Investment A Case Study of the South East Asian countries and Iran

سرمايه گذاري مستقيم خارجي ( FDI) يكي از مهمترين عوامل مطرح در زمينه افزايش تعاملات اقتصادي در عرصه بين المللي مي باشد، كه بكارگيري اين نوع سرمايه گذاري اهدافي چون ارتقاء فن آوري، توسعه مهارت و مديريت براي ارتقاء توان كيفي نيروي كار داخلي، افزايش استاندارد توليدات داخلي، توسعه بازارهاي صادراتي و حركت به سوي اقتصاد بازار را  دنبال مي كند. از اين رو وظيفه دولت، كمك به ظهور و پويايي صنايع و كارآفرينان داخلي براي جلب مشاركت شركاي خارجي ( به عنوان سرمايه گذار يا عرضه كننده فن آوري ) است. پژوهش حاضر، به ارزيابي اثر كيفيت سرمايه انساني همراه با عوامل ديگري از جمله نرخ ارز، درجه باز بودن اقتصاد، اندازه بازار و ثبات اقتصادي بر جذب سرمايه گذاري مستقيم خارجي در كشورهاي منتخب درحال توسعه جنوب شرق آسيا (تايلند، كره جنوبي، سنگاپور، مالزي، اندونزي و چين) طي سالهاي 1995 تا 2012 و كشور ايران از سال 1980 تا 2012 پرداخته است. بدين منظور، با به كارگيري روش پانل ديتا براي كشورهاي منتخب جنوب شرق آسيا به برآورد مدل تحقيق پرداخته شده است. علاوه بر آن، به منظور مقايسه نتايج مدل مربوط به كشورهاي شرق آسيا با كشور ايران با استفاده از روش سري زماني به برآورد مدل مربوط به كشور ايران پرداخته شده است. نتايج تحقيق نشان داد كه در ايران و ديگر كشورهاي منتخب در حال توسعه، شرايط مساعد براي سرمايه گذاري، در تعامل با سرمايه انساني زمينه ساز جذب FDI است. در اين راستا، ضروري است تصميم‌گيرندگان كشور در برنامه‌ريزي‌هاي كلان خود، توسعه انساني را مورد توجه بيشتري قرار دهند و خصوصا به ارتقاي سطح و گستره آموزش افراد جامعه در رده‌هاي مختلف سني بپردازند.

Foreign direct investment (FDI) is of the major factors in the field of increasing international economic interactions. Utilizing this type of investment will lead into technology improvement, management skill development in order to improve the quality of domestic work labor, increasing domestic production standards, expanding export markets and transition into market economy. Hence, government plays a major role in order to make domestic industries and entrepreneurs to attract FDI (for capital or technology) This study evaluates the impact of the quality of human resources along with other factors such as currency exchange rates, openness, market size and economic stability on attracting foreign direct investment in developing countries of the SouthEast Asia (Thailand, South Korea, Singapore, Malaysia, Indonesia and China) during 1995 to 2012 And Iran from 1980 to 2012.hence, the research model has been selected by implementing data panel for selected countries of SouthEast Asia. Moreover, time series has been used, in order to model the data for Iran to compare the results with the south East Asian countries models. The results show that in Iran and other developing countries, attracting FDI has direct relation with quality of human resource. Hence, it is necessary for the decision makers of the country to increase their focus on the development of human resource specially improvement of education and training level and scope in different age groups.