شهروند مداري پيش‌ درآمدي بر توسعه‌ اجتماعي شهرهاي جديد (مطالعه‌ موردي: شهر جديد پرند)

با افزایش روند نامتوازن شهرنشینی در كشورهای در حال توسعه ، شهروند‌مداری، به عنوان یكی از راهبردهای اساسی توسعه‌ی اجتماعی، اهمیت ویژه ای پیدا كرده است. شهرهای جدید عامل مهمی در كاهش شكاف‌های اجتماعی و جمعیتی بین كلان‌شهرها و روستاها بوده و در متعادل سازی و سامان دهی سلسله مراتب شهری موثر هستند.در كشورهایی با مشخصه‌های متنوع اجتماعی،اقتصادی ،این شهرها می‌توانند با افزایش دسترسی به خدمات و موقعیت‌های شغلی غیر كشاورزی ، كمك موثری به یكپارچگی اقتصادی روستایی و شهری وتحول در اقتصاد ملی كنند. این مقاله درصدد است كه با استفاده از روش كیفی توصیفی-تحلیلی و با استفاده از تكنیك اسنادی ،مصاحبه‌ و مشاهدات میدانی به این سوال پاسخ دهد كه شهرنشینی در شهرهای جدید تا چه اندازه منجر به شكل‌گیری شهروندی در دوبعد حقوق و تكالیف شده است. به نظر می‌رسد كه در شهرهای جدید،با وجود توسعه‌ی كمی شهرنشینی،پدیده‌ی شهروندی بیشتر در بخش حقوق شهروندی، قابل درك برای ساكنان بوده و در بخش تكالیف شهروندی به صورت ناقص شكل گرفته و نهادینه نمی‌شود.به عبارت دیگر ابعاد اصلی حقوق شهروندی شامل شهروندی اقتصادی،سیاسی،اجتماعی،فرهنگی-قومی و جنسیتی به صورت ناقص محقق شده و حاصل آن شهر‌نشینی است كه قواعد و هنجارهای جامعه خود را به خوبی نشناخته و نمی‌تواند رفتارهای اجتماعی خود را با آنها منطبق كند.