آيا چاقي بر پيامدهاي رزكسيون هاي ريوي به علت سرطان ريه تاثير مي گذارد؟ آناليز داده هاي برنامه كشوري بهبود كيفيت جراحي

پيش زمينه: در دو دهه گذشته، چاقي به نحو چشمگيري در جمعيت ايالات متحده افزايش يافته است. تقريباً 35٪ از بالغين چاق هستند. اگرچه چاقي نشان دهنده يك مشكل جدي در زمينه سلامتي است، ارتباط بين چاقي با پيامدهاي جراحي همواره يك موضوع مورد بحث بوده است. ما پايگاه داده هاي برنامه كشوري بهبود كيفيت جراحي (National Surgical Quality Improvement Program INSQIP) را مورد جستجو قرار داديم تا مشخص كنيم كه آيا افزايش شاخص توده بدني (BMI) تاثيري بر پيامدهاي رزكسيون هاي ريوي سرطان ريه دارد يا خير. روش ها: ما با بررسي پايگاه داده هاي NSQIP از سال 2005 تا 2012، 6567 بيمار مبتلا به سرطان ريه را كه تحت رزكسيون ريوي قرار گرفته بودند، شناسايي كرديم. اين جمعيت در 6 گروه BMI براساس طبقه بندي سازمان بهداشت جهاني (WHO) دسته بندي شد. پيامد اوليه اندازه گيري شده، ميزان مرگ و مير 30 روزه بود. پيامدهاي ثانويه شامل مدت بستري در بيمارستان (LOS)، مدت زمان جراحي و عوارض پس از جراحي اندازه گيري شده با NSQIP بودند. ما دو اناليز شامل اناليز تعديل نشده و اناليز چند متغيره تعديل شده با كنترل متغيرهاي معني دار از نظر آماري انجام داديم. يافته ها: آناليز رگرسيون لجستيك چند متغيره تعديل شده، هيچ گونه افزايشي را در ميزان مرگ و مير 30 روزه، موربيديتي كلي و موربيديتي سخت (serious) در بيماران چاق نشان نداد. رگرسيون پوآسون (Poisson) تعديل شده، مدت زمان جراحي بيش تري را هم براي بيماران چاق و هم بيماران داراي وزن كم نسبت به بيماران داراي وزن طبيعي نشان داد. به طور كلي، بيماران چاق جوان تر بوده و درصد بيشتري از بيماريهاي همراه پيش از جراحي شامل ديابت، فشار خون بالا، تنگي نفس، بيماري كليوي و سابقه جراحي قلبي داشتند. شيوع افرادي كه به صورت فعال از دخانيات استفاده مي كردند، در بيماران داراي BMI پايين و طبيعي بيشتر بود. بيماران داراي وزن كم نسبت به بيماران با وزن طبيعي، LOS تعديل شده از نظر خطر بيشتري داشتند، در حالي كه مدت بستري بيماران داراي اضافه وزن و بيماران مبتلا به چاقي خفيف، كوتاه تر بود. نتايج آناليز ما نشان ميدهد كه چاقي منجر به مرگ و مير و موربيديتي بيشتري پس از رزكسيون هاي ريوي نمي شود.