تحريك موقت عصب ساكرال در بيماران مبتلا به بي اختياري مدفوع به دليل كاهش حس ركتوم : يك مطالعه آينده نگر دوسوكور

پيش زمينه: كاهش حس ركتوم ([rectal hyposensitivity [RH) مي تواند منجر به بي اختياري مدفوع شود. مشخص شده است كه تحريك عصب ساكرال (Sacral nerve Stimulation [SNS]) ميتواند حس ركتوم را تنظيم كند، اما هيچ داده اي در زمينه تاثير آن بر بي اختياري مدفوع ناشي از كاهش حس ركتوم موجود نيست. هدف از اين مطالعه آينده نگر بررسي اثرات درماني SNS موقت بر بيماران مبتلا به بي اختياري مدفوع ناشي از كاهش حس ركتوم بود. روش ها: 24 بيمار مبتلا به بي اختياري مدفوع ناشي از كاهش حس ركتوم، تحت SNS موقت قرار گرفتند (4 هفته تحريك و به دنبال آن يك هفته قطع تحريك). پيش از SNS (وضعيت پايه)، پس از 4 هفته تحريك و در پايان يك هفته قطع تحريك، ما اولين حس ثابت (first constant Sensation [FCS])، ميزان تمايل به دفع (defecatory desire volume (DDV) حداكثر ميزان قابل تحمل (maximum tolerated volume (MTV)فشارهاي آنال، جداول ثبات زمان دفع، نمره بي اختياري Wexner و نمره كيفيت زندگي (FIQOL) را ثبت كرديم. يافته ها: كاهش معني داري در DDV و MTV در دوره تحريك وجود دانشست (0/0001 > P). اين كاهش در دوره قطع تحريك معني دار نبود. FCS به طور معني داري تحت تاثير SNS قرار نگرفت. نوبت هاي بي اختياري مدفوع در 22 بيمار در دوره تحريك بهبود معني داري داشت (از 5/3 تا 1/1 مرتبه در هفته؛ 0/0001 > P) و ميانگين نمره بي اختياري Wexner از 13/3 به 1/7 بهبود يافت (0/0001 > P). فشارهاي آنال (در زمان استراحت و در زمان اجابت مزاج) در دوره دريافت تحريك افزايش معني داري داشتند، اما در دوره قطع تحريك اين گونه نبود. بهبود معني داري در كيفيت زندگي، تنها در دوره دريافت تحريك وجود داشت. نتيجه گيري: SNS مي تواند در بازگرداندن اختيار دفع و بهبود كيفيت زندگي در بيماران مبتلا به بي اختياري مدفوع ناشي از كاهش حس ركتوم موثر باشد. بهبود اختيار دفع مي تواند به بهبود حس ركتوم و يا افزايش فشار ركتوم مربوط باشد. اثر Washout تحريك عصب ساكرال بر نمره اختيار دفع، DDV و MTV پس از قطع تحريك، نياز به توضيح دارد.