بررسي شيوع پديكلوزيس و عوامل مرتبط با آن در زندان مركزي همدان در سال 1392

مقدمه: عليرغم پيشرفت سطح بهداشت و علوم پزشكي، هنوز شپش هاي انساني به عنوان يك معضل بهداشتي مطرح هستند. لذا مطالعه حاضر به منظور بررسي شيوع پد كيولوزيس و عوامل مرتبط با آن در زندان مركزي همدان در سال 1392 انجام يافته است. روش كار: اين مطالعه توصيفي-تحليلي نوع مقطعي است. از بين 2900 نفر مرد زنداني، تعداد 384 نفر به روش سيستماتيك انتخاب شدند. پس از بررسي از نظر آلودگي به پديكلوزيس، اطلاعات استخراج شده با استفاده از آزمون كاي دو و نرم افزار SPSS نسخه 20 مورد تجزيه و تحليل قرار گرفت. يافته ها: مطالعه نشان داد كه 5/2% افراد زنداني به شپس آلوده بودند. بيشترين آلودگي در گروه سني 39-30 سال و كمترين آن در گروه 20 سال سن و كمتر بوده است (P > 0/05). بيشترين آلودگي مشاهده شده در افرادي كه به جرم اعتياد، خريد و فروش مواد، آنهايي كه استفاده مشترك از تخت و پتو داشتند يا تخت اختصاصي نداشتند و يكبار يا كمتر در هفته استحمام مي كردند وجود داشت (P < 0/05). مقايسه سن، مدت حبس، ميزان سواد و تعداد نفرات اتاق مددجويان در بين افراد سالم و آلوده تفاوت آماري معني داري را نشان نداده است (P > 0/05). آلودگي به شپش به ترتيب در سر (%85)، بدن (%10) و عانه(%5) مشاهده گرديد. نتيجه گيري: با توجه به نتايج اين بررسي مي توان گفت بين شرايط زندان از جمله تراكم افراد، نوع جرم و عدم رعايت بهداشت و استفاده از وسايل شخصي ديگران با ميزان آلودگي به پديكلوزيس ارتباط زيادي وجود دارد.