بررسي روش هاي ارزيابي صرف زمان فعل و تعيين بهترين روش در كودكان 3 و 4 ساله شهر رشت در سال 1393

مقدمه: يكي از حوزه هاي صرف، تصريف است كه از طريق آن ملاحظات نحوي به كلمه اضافه مي شود. اين حوزه در افراد داراي اختلال زباني آسيب ديده است. بنابراين ارزيابي تصريف در اين افراد مهم محسوب مي شود. پژوهش حاضر به تعيين روش هاي ارزيابي صرف زمان فعل و تعيين بهترين روش ارزيابي مي پردازد. روش كار: پژوهش حاضر يك مطالعه توصيفي_تحليلي بود. آزمودني ها شامل 27 دختر و 28 پسر بوده كه در دو گروه سني 3 و 4 ساله مورد بررسي قرار گرفتند. شركت كنندگان براساس روش نمونه گيري خوشه اي از مهد كودك هاي شهر رشت انتخاب شدند. جهت ارزيابي صرف زمان فعل از 8 تكليف تكرار بلافاصله، تكميل داستان، تكميل جمله 1، تكميل جمله 2، سوالي، دو گزينه اي، الگو دهي 1و الگو دهي 2 استفاده شد. زمان هاي مورد بررسي عبارت بودند از ماضي ساده، ماضي نقلي، ماضي استمراري، ماضي بعيد، مضارع اخباري و مضارع التزامي. نتايج پژوهش با استفاده از شاخص مركزي ميانگين، شاخص هاي پراكندگي شامل انحراف معيار، دامنه تغييرات و آزمون اندازه گيري هاي مكرر و با استفاده از SPSS نسخه 16 مورد تجزيه و تحليل قرار گرفت. يافته ها: نتايج نشان داد ميانگين امتياز روش تكرار بلافاصله بيشتر از سايرين بوده است، ولي به دليل ناكارآمدي در ارزيابي توانايي صرف زمان فعل، حذف گرديد. روش بعدي يعني تكميل داستان (ميانگين 22 و انحراف معيار 4/14) به عنوان بهترين روش انتخاب شد. همچنين نتايج آزمون اندازه گيري هاي مكرر نشان داد كه ساير روش ها با روش تكميل داستان اختلاف معني دار دارند (P < 0.001). نتيجه گيري: با توجه به نتايج اين بررسي مي توان گفت در بين 8 روش مورد بررسي، روش تكميل داستان براي ارزيابي صرف زمان فعل بهتر است.