تدوين آموزش نامه و تاثير بكارگيري آن بر رضايت دانشجويان فوريت پزشكي و ارزشيابي باليني آنان در دانشگاه علوم پزشكي همدان در سال 1392

مقدمه: استفاده از ارزشيابي كار آمدترين روش بهبود كيفي آموزش است. ابزارهاي ارزيابي باليني مختلفي براي رسيدن به اين هدف طراحي شده اند كه آموزش نامه از آن جمله است. مطالعه حاضر به منظور تاثير بكارگيري آموزش نامه بر رضايت دانشجويان فوريت پزشكي و نمرات ارزشيابي آنان در دانشگاه علوم پزشكي همدان در سال 1392 انجام گرفته است. روش كار: پژوهش از نوع مداخله اي بود. كليه دانشجويان فوريت پزشكي (33 دانشجو) با سر شماري وارد پژوهش شدند. ابزار جمع آوري اطلاعات آموزشنامه و پرسشنامه رضايتمندي بود. اعتبار محتوا و صوري فرم هاي آماري آموزش نامه و پرسشنامه هاي رضايتمندي توسط اعضاي هيات علمي دانشگاه تاييد گرديد. ضريب آلفاي كرونباخ 0/97 براي فرم ها و 0/91 براي پرسشنامه ها به دست آمد. داده ها توسط نرم افزار 16 SPSS و با استفاده از آزمون تي مستقل و ضريب همبستگي پيرسون مورد تجزيه و تحليل قرارگرفت. يافته ها: ميانگين نمرات رضايتمندي دانشجويان 0/62±2/55، ميانگين نمرات خود ارزيابي دانشجويان 1/03±2/96 و ارزشيابي توسط مربي اول 1/03±2/81، همچنين ارزشيابي توسط مربي دوم 1/01±2/74 و نيز توسط هر دو مربي 1/01±2/77 به دست آمد. نتايج حاصل نشان دادند كه نمرات خود ارزيابي دانشجويان با ارزشيابي مربيان، رضايتمندي دانشجويان با ميانگين نمرات خود ارزيابي آنان، نمرات خود ارزيابي دانشجويان و معدل آنها و نمرات ارزشيابي مربيان و معدل دانشجويان ارتباط معناداري وجود دارد در حاليكه بين نمرات رضايتمندي دانشجويان و نمرات ارزشيابي توسط مربيان ارتباط معكوس معني دار وجود دارد. (p < 0/05) نتيجه گيري: با توجه به رضايت دانشجويان از بكارگيري آموزش نامه و نيز تشابه نمرات خود ارزيابي و ارزشيابي مربيان مي توان اين روش را به دليل عيني و ساده بودن جهت ارزشيابي چند منبعي دانشجويان در آموزش باليني آنان پيشنهاد نمود.