رابطه ميان سرمايه اجتماعي و گرايش به ارتكاب جرم در ميان دانشجويان دانشگاه‌هاي استان چهارمحال و بختياري

The relations between Social capital and crime trends among university students of Chaharmahal & Bakhtiari Province

سرمايه اجتماعي يكي از مفاهيمي است كه در سال‌هاي اخير وارد حوزه آسيب‌شناسي اجتماعي به ويژه جرم‌‌شناسي شده است. هدف اين پژوهش تعيين رابطه سرمايه اجتماعي و گرايش به ارتكاب جرم در دانشجويان دانشگاه‌هاي استان چهارمحال و بختياري است. اين پژوهش از نوع كاربردي و همبستگي است. جامعه آماري پژوهش را 320 نفر از جوانان و دانشجويان با ميانگين 19تا 25 سال دانشگاه‌هاي استان چهارمحال و بختياري تشكيل مي‌دهد. براي گردآوري داده‌هاي پژوهش از پرسشنامه‌اي كه روايي و پايايي آن مورد تاييد متخصصان قرار گرفته، استفاده شده است. داده‌هاي به دست آمده نيز با استفاده از آزمون t و همبستگي، تجزيه و تحليل شدند. يافته‌ها نشان مي‌دهد كه از بين متغيرهاي سرمايه اجتماعي، متغير مشاركت اجتماعي بيشترين ارتباط را با ميزان گرايش دانشجويان دانشگاه‌هاي استان چهارمحال و بختياري به ارتكاب جرم دارد و ساير متغيرهاي سرمايه اجتماعي، ارتباط ضعيف‌تري با گرايش به ارتكاب جرم دارند.

Social capital is a concept that has entered to the field of social pathology and especially criminology in recent years. The aim of this research is to investigate the relationship between the social capital and crime trends among university students of Chaharmahal & Bakhtiari Province. The study is practical and method of the research is correlation. The statistical society of this study is composed of 320 young people aged 19 to 25 years old in the universities of Chaharmahal and Bakhtiari Province. The data is collected from a questionnaire which its validity and reliability have been confirmed by experts. The data obtained were analyzed using t-test and correlation. The results show that the social partnership is most important factor between the variables of social capital in tendency of university students in Chaharmahal & Bakhtiari Province to commit crime, and other social capital variables are associated with a lower propensity to commit crime.