آيندۀ صنعت نرم‌افزار در ايران با رويكرد توسعۀ سناريو

Futures of Iran’s Software Industry a Scenario Development Approach

صنعت نرم‌افزار نمودي از مهارت‌هاي نرم و تفكر انتزاعي انساني است. اين نوع فناوري ناملموس و مبتني بر هوش انساني است، اما آثار درك‎پذيري دارد. گذشت عصر سخت‌افزار و توجه جهاني به فناوري‌هاي نرم، ضرورت توجه به عامل انساني توانمند و صنعت نرم‌افزار را نمايان مي‌كند. با وجود تلاش‌هايي كه براي صنعت نرم‌افزار در ايران صورت‎گرفته، هنوز اين فناوري به صنعت پايدار تبديل نشده است. برنامه‌ريزي در اين حوزه به نگاهي عميق و آينده‌پژوهانه نياز دارد. هدف مقالۀ حاضر، ارائۀ آيندۀ بديل اين صنعت براي توليد‌كنندۀ داخلي و سياستگذاران است. حوزۀ اين پژوهش به‌لحاظ جغرافيايي در ايران؛ از بعد زماني، تا سال 1404 شمسي؛ و از نظر موضوعي، صنعت نرم‌افزار كشور است. اين پژوهش با استفاده از روش‌هاي كيفي نظير چارچوب‌هاي PEST و نيروهاي پورتر و تحليل محتوا، مصاحبه‌هاي نيمه‌ساختاريافته با خبرگان صنعت نرم‌افزار و سناريونگاري براساس عدم قطعيت‌هاي بحراني يا GBN اجرا شده است. در نهايت، بر‌پايۀ دو عدم قطعيت اصلي، يعني حمايت سياستي و اجرايي دولت از صنعت نرم‌افزار و نيز تعامل بين‌المللي آن در ايران، چهار سناريو ترسيم شده است.

The software industry is a manifestation of soft skills as well as human abstract and intangible thinking based on human intelligence. However, the effects are understandable. Passing the hardware era and considering software technologies reveals the necessity of the capable human factor and software industry. Despite the efforts that have been made in this field in Iran, yet the technology is not a sustainable industry. Consequently, planning in this field requires a deep consideration and futurology. This article provided alternative futures of the industry for domestic producers and policy makers. The scope of the research was Iranian software sectors until 1404. This study was conducted by applying qualitative methods, such as: PEST analysis, Porter's Forces, content analysis, semistructured interviews with experts of software industry and developing scenarios by GBN on critical uncertainties. Finally, four scenarios were presented by two main uncertainties, including 1. Government policy and executive advocacy of the software industry, 2. International engagement of it.