ارائه الگوي مطلوب پيشگيري انتظامي از جرم با رويكرد جامعه‌محوري پليس

زمينه و هدف: در پيشگيري انتظامي جامعه‌محور از جرم، پليس علاوه بر بهره‌گيري از ابزارهاي تعريف‌ شده در نظام عدالت كيفري، از همكاري و مشاركت  نهادهاي اجتماعي و دولتي براي كنترل عوامل ايجاد كننده جرم استفاده مي‌كند. هدف پژوهش حاضر، تدوين الگوي مطلوب پيشگيري انتظامي از جرم با رويكرد جامعه‌محوري پليس است. روش‌شناسي: تحقيق حاضر از نظرنوع، كاربرد يو از نظر گردآوري داده‌ها، توصيفي تحليلي از نوع پيمايشي است. جامعۀ آماري اين پژوهش، شامل فرماندهان تهران بزرگ بوده كه با استفاده از فرمول كوكران تعداد 113 نفراز آنها به‌عنوان نمونه آماري انتخاب شدند. ابزار گردآوري داده‌ها، پرسش‌نامۀ محقق ساخته بوده كه روايي آن از روش صوري با استفاده از نظر اساتيد و متخصصان موضوع تأييد شده است. براي محاسبه پايايي پرسش‌نامه از روش محاسبه آلفاي كرونباخ استفاده كه مقدار آلفاي كرونباخ براي تحقيق حاضر 88 درصد به‌دست آمده و تجزيه و تحليل داده‌ها از طريق آزمون‌هاي T و همبستگى پيرسون انجام شد. يافته‌ها: به‌ترتيب مؤلفه‌هاي ساختاري، رويكردي و فردي و عوامل درون سازماني و برون سازماني در پيشگيري انتظامي جامعه‌محور مؤثر بوده، بين عوامل درون‌سازماني و برون‌سازماني با رويكرد جامعه‌محوري در پيشگيري انتظامي از جرم رابطه معناداري وجود داشته و فرايند پيشگيري انتظامي با رويكرد جامعه‌محوري تحت تأثير عوامل درون و برون سازماني است. نتيجه‌گيري: ضمن اصلاح ساختار پيشگيري انتظامي بايد نسبت به تقويت تعامل و مشاركت ساير نهادهاي اجتماعي در امر پيشگيري اقدام كرد. در اين راستا ضمن اصلاح رويكردها و ساختارهاي مرتبط، نسبت به اصلاح فرآيند و وضعيت كمي و كيفي آموزش كاركنان در راستاي تغيير وضعيت پليس سنتي به جامعه‌محور اقدام شود.