پيشگيري از بزهكاري اطفال و نوجوانان با افزايش جمعيت خانواده

Prevention of juvenile delinquency with increasing population of family

هدف: كاهش جمعيت جوان پديده‌اي جهاني است كه هرم جمعيتي را در جوامع توسعه‌يافته دچار تغيير نموده و در كشورهاي در حال توسعه نيز تهديد آن پيش‌بيني شده است. كشور ما نيز از اين روند مستثني نمي‌باشد؛ لذا اخيراً مقام معظم رهبري سياست‌هاي كلي جمعيت را ابلاغ و دولت محترم نيز اقداماتي در اين زمينه معمول داشته است تا از تحقق تهديد مذكور پيشگيري گردد. هدف اين مقاله، شناسايي رابطه بين افزايش تعداد فرزندان خانواده با پيشگيري از بزهكاري آنها مي‌باشد. روش اين تحقيق از نظر نوع، توصيفي- تحليلي و از نظر هدف، كاربردي با رويكرد نظري است. اطلاعات مربوط از طريق مطالعات كتابخانه‌اي و محيط‌هاي مجازي به دست آمده است. تحقيق شامل يك فرضيه اصلي و سه فرضيه فرعي بود؛ تحقيق با ديدگاه انتقادي نسبت به ساير تحقيقات موجود شروع و ادامه يافته است؛ به گونه‌اي كه اكثريت قريب به اتفاق تحقيقات فعلي افزايش تعداد فرزندان در خانواده را عامل خطر و سبب بزهكارشدن آنان مي‌دانند، ولي در اين تحقيق به ازدياد فرزندان خانواده با رويكرد عامل حمايتي و فرصت نگريسته شده و نقش و كاركرد آنان را در پيشگيري از بزهكاري ساير فرزندان خانواده تبيين مي‌نمايد. يافته‌ها و نتايج: با استفاده از مباني علمي، مباني شرعي و اصول فرهنگ حاكم بر جامعه ايراني، به تحليل موضوع پرداخته شده است؛ به گونهاي كه هر سه فرضيه تحقيق تاييد گرديد. و ثابت شد كه تعدد فرزندان از طريق تحكيم ساختار خانواده، جامعه‌پذير نمودن فرزندان و تقليل و خنثي‌سازي تاثير ساير عوامل موثر بر بزهكاري، در پيشگيري از بزهكاري فرزندان خانواده نقش دارد. كليدواژه: پيشگيري، بزهكاري، فرزندان، خانواده، نوجوانان