اثر رقابت چاودار (Secale cereale) و خردل وحشي (Sinapis arvensis) بر عملكرد ارقام گندم (Triticum aestivum) سايسون و الوند و قابليت توليد بذر علف هاي هرز

پژوهش حاضر به صورت دو آزمايش فاكتوريل مجزا، در قالب طرح پايه بلوك هاي كامل تصادفي با 3 تكرار در سال زراعي 88-1387 در مزرعه تحقيقاتي دانشكده كشاورزي دانشگاه بوعلي سينا همدان انجام شد. در هر دو آزمايش ارقام گندم الوند و سايسون بعنوان يكي از تيمارهاي آزمايشي منظور شدند. سطوح تراكم علف هرز چاودار وحشي 0، 20، 40، 60 و 80 بوته در متر مربع و تراكم علف هرز خردل وحشي 0، 8، 16، 24 و 32 بوته در متر مربع بود. نتايج نشان داد كه كاهش عملكرد بيولوژيك و دانه رقم الوند نسبت به سايسون در تداخل با علف هرز كمتر بود. توليد بذر و سرعت افزايش جمعيت هر دو گونه علف هرز در تداخل با رقم الوند نسبت به سايسون براي تمام سطوح تراكمي كمتر بود. خسارت ناشي از تك بوته­هاي خردل وحشي نسبت به علف هرز باريك برگ چاودار در تراكم­هاي مورد بررسي براي عملكرد بيولوژيك و دانه گندم بيشتر بود. همچنين قابليت توليد بذر آن نسبت به چاودار در رقابت با ارقام گندم بالاتر بود. خردل وحشي در تداخل با رقم الوند عملكرد بيولوژيك كمتري داشت. اما شاخص برداشت آن در رقابت با دو رقم گندم بسيار نزديك به هم بود. و توان توليد مثلي خردل وحشي به ازاء هر واحد ماده خشك توليدي براي تراكم­هاي اعمال شده در رقابت با دو رقم، يكسان بود. خردل وحشي به ازاء هر بوته يا گرم ماده خشك، توانايي توليد بذر بسيار بالاتري نسبت به چاودار وحشي داشت. سرعت افزايش جمعيت هر دو گونه علف­هرز با افزايش تراكم بذر آن­ها در واحد سطح، كاهش يافت. عملكرد بيولوژيك علف­هرز نسبت به تراكم آن شاخص مطلوبتري جهت تخمين توليد دانه، در تداخل با گندم بود.