مواجهه جنيني با مقادير مازاد آندروژن‌ها و اثرات آن‌ها بر بيان ژن‌ها

The Effects of Prenatal Excess Androgens Exposure on the Gene Expression

مقدمه: مواجهه با مقادير مازاد آندروژن‌ها در دوران پيش از تولد، به ‌عنوان يك عامل محيطي موثر بر اپي‌ژنوم جنين و هم‌چنين عامل زمينه‌ساز بروز فنوتيپ‌هاي ويژه در بزرگسالي، در دهه‌هاي اخير موضوع پژوهش‌هاي بسياري بوده است. نتايج مطالعات مولكولي متعدد اين واقعيت را نشان دادند كه مواجهه با آندروژن‌ها، در مقاطع خاصي از رشد و تكامل جنين، فرآيندهاي سلولي و به دنبال آن فرآيند تكامل بافت‌ها و اندام‌ها را به گونه‌اي متاثر مي‌سازند كه در نهايت به تغييرات فنوتيپي و رفتاري جاندار در بزرگسالي منجر مي شود؛ كه يكي از اصلي‌ترين اين تغييرات ايجاد استعداد ابتلا به سندرم تخمدان پلي‌كيستيك در بزرگسالي است. هورمون تستوسترون به عنوان مهم‌ترين آندروژن در دوران جنيني، داراي اثراتي مداخله‌گر در مسيرهاي متابوليك و اندوكرين است كه بسياري از آن‌ها از طريق تغييرات اپي‌ژنتيك اعمال مي شوند. با شناخت مسيرهاي منحرف شده منتهي به ايجاد شرايط بيماري و در نظر گرفتن امكان مداخله در سطح مولكولي در اين مسيرها، مي‌توان كنترل شرايط دوران پيش از تولد را اولين و مهم‌ترين گام در پيشگيري از ابتلا به بيماري‌هاي مرتبط در نظر گرفت. اين مقاله، به مرور مطالعات انجام شده درباره تغييرات اپي‌ژنتيكي و بيان ژن‌هاي مسيرهاي مختلف بيولوژيكي ناشي از مواجهه پيش از تولد با مقادير مازاد آندروژن، با تكيه بر بيماري سندرم تخمدان پلي‌كيستيك به عنوان يك مدل مناسب براي نمايش اثرات اين مواجهه، مي‌پردازد.

Introduction: Prenatal exposure to excess androgens, as environmental factors affecting the fetal epigenome, and also a potent agent for developing special phenotypes in adulthood, has been the subject of many studies during recent decades. Results of various molecular studies conducted in this area indicate that exposure to androgens, during certain periods of growth and development of the fetus, affects cellular processes, tissues and organ development leading to phenotype and behavior alterations, one of which is causing susceptibility to polycystic ovary syndrome in adulthood. Testosterone, the most important androgen, has interfering effects in metabolic and endocrine pathways, usually a result of epigenetic changes. In recognition of diverted pathways leading to the development of disease conditions and considering possible interventions at the molecular level in these directions, control of prenatal environment and conditions can be taken to account as the first and most important step in prevention of related diseases. This article reviews the studies on the epigenetic and gene expression changes of various biological pathways as a result of this exposure, using the polycystic ovarian syndrome as an appropriate model to illustrate this exposure.