تاثير زمان تهيه بستر بذر و شيوه مديريت علف هاي هرز بر جمعيت علف هاي هرز و عملكرد كمي و كيفي چغندرقند

به منظور بررسي تاثير زمان تهيه بستر بذر و شيوه مديريت علف هاي هرز بر عملكرد كمي و كيفي چغندرقند آزمايشي در سال زراعي 1389-1388 در شهرستان كنگاور به­صورت كرت هاي خرد شده بر پايه طرح بلوك­هاي كامل تصادفي با چهار تكرار انجام شد. عامل اصلي زمان تهيه بستر (A) داراي سه سطح (a1- تهيه بستر بذر و ايجاد جوي و پشته به طور كامل در پاييز به همراه كاشت گياه پوششي جو، a2- تهيه بستر بذر و ايجاد جوي و پشته به­طور كامل در پاييز بدون كشت جو a3- تهيه بستر بذر و ايجاد جوي و پشته به­طور كامل در بهار) بود. عامل فرعي روش مديريت علف هاي هرز (B) نيز داراي سه سطح (b1- كنترل علف هاي هرز به­روش وجين دستي در دو مرحله + دو مرحله كنترل شيميايي، b2- كنترل علف هاي هرز به­روش شيميايي شامل سه مرحله استفاده از علف كش ها و b3- عدم كنترل علف هاي هرز (شاهد با علف­هرز) بود. نتايج نشان داد زيست­توده علف هاي هرز به­طور معني داري تحت تاثير روش تهيه بستر بذر قرار گرفت و ميانگين زيست توده علف هاي هرز مزرعه پيش از كاشت چغندرقند، در تيمار تهيه بستر بذر در بهار حدود دو برابر تيمار تهيه بستر در پاييز بود. روش تهيه بستر بذر به­طور كامل در پاييزه همراه با جو باعث كاهش 28 درصدي وزن علف هاي هرز مزرعه و در نتيجه موجب افزايش 16 درصدي عملكرد ريشه چغندرقند گرديد. روش كنترل تلفيقي علف هاي هرز (85 درصد) موفق تر از شيوه كنترل شيميايي (70 درصد) آنها بود. نتايج تجزيه واريانس عملكرد كمي و كيفي چغندرقند نشان داد اثر زمان تهيه بستر بذر بر عملكرد ريشه در سطح يك درصد معني­دار بود. بيشترين عملكرد ريشه چغندرقند در تيمار بستر پاييزه بدون جو (64 تن در هكتار) و تيمار بستر بهاره كمترين عملكرد ريشه (54 تن در هكتار) را توليد نمود. اثر روش مديريت علف هرز نيز باعث معني­دار (P<0.01) شدن عملكرد ريشه، عملكرد شكر و شكر سفيد گرديد. تيمار كنترل تلفيقي داراي بيشترين عملكرد ريشه (73 تن در هكتار) و تيمار شاهد با علف هرز داراي كمترين عملكرد ريشه (35 تن در هكتار) بود. تيمار كنترل شيميايي با عملكرد ريشه (71 تن در هكتار) نيز با تيمار كنترل تلفيقي در يك گروه آماري قرار داشت. بنابراين با تهيه بستر بذر به­طور كامل در پاييز و كشت چغندرقند در اولين فرصت ممكن در بهار و با اعمال مديريت مناسب جهت كنترل علف هاي هرز عملكرد كمي و كيفي چغندرقند افزايش مي­يابد. با اين روش ضمن كاهش تلفات رطوبت ذخيره شده در خاك به دليل عدم انجام خاك ورزي براي تهيه بستر در بهار، امكان كاشت زودتر چغندرقند نيز فراهم مي گردد.