اثرات بستر بذر زود هنگام (ماخار) بر كاهش جمعيت جودره ( Hordeum spontaneum ) در زراعت گندم

علف هرز جودره در مناطق مختلف كشور به عنوان عامل مهم و بازدارنده در افزايش عملكرد گندم مي­باشد. كنترل آن با استفاده از ماخار گامي در جهت نيل به كشاورزي پايدار در گندم مي­باشد. بدين منظور آزمايشي در سال هاي زراعي1387-1386 و 88-1387 در مزرعه تحقيقاتي موسسه تحقيقات گياهپزشكي كشور در ورامين انجام شد. در سال اول جودره و گندم رقم كوير، جهت آلودگي مزرعه، در مجاورت يكديگر كشت شدند و در تابستان پس از برداشت گندم، آزمايشي با 9 تيمار انجام گرفت. تيمارهاي آزمايش عبارت بودند از: 1- شخم زمين و كاشت چهار رديف ذرت رقم سينگل كراس 704 در آن و آبياري هفته اي يكبار تا زمان برداشت ذرت، 2- شخم زمين و هفته اي يكبار آبياري تا زمان برداشت ذرت در تيمار 1، تيمارهاي 3، 4، 5، 6، 7، 8 و 9 بدون هيچ گونه عمليات خاك­ورزي و فقط يكبار آبياري در تاريخ هاي مختلف در اين تيمارها. پس از اعمال آخرين تيمار، در تابستان 87 كليه كرت ها شخم خورده و گندم كشت گرديد. نتايج نشان داد عليرغم آبياري تيمارها پس از برداشت گندم سال اول، بذر هاي جودره در تيمارهايي كه از اواخر مرداد ماه آبياري شدند سبز گرديد. انجام ماخار باعث شد كه از تراكم بوته هاي جودره سبز شده همزمان با گندم تا ميزان دو سوم (200 بوته در متر مربع) كاسته شود. با كاهش تراكم بوته هاي جودره در پي ماخار، عملكرد دانه گندم تا دو برابر افزايش يافت. از طرفي انجام شخم در زراعت ذرت باعث دفن بذور جودره و كاهش تراكم آن در زمان زراعت ذرت و هم زمان با گندم گرديد.