تداخل كلسيم با جذب روده اي منگنز

مقدمه و هدف: كلسيم (Ca) فراوانترين عنصر در بدن انسان مي باشد. تقريبا 2 درصد از وزن بدن يك فرد را اين عنصر تشكيل مي دهد. عنصر Ca نقش هاي متعددي را در موجودات دارا مي باشد. از طرفي، منگنز عنصري كمياب و ضروري است كه در ساختمان برخي متالوآنزيم ها يافت مي شود. كمبود منگنز در انسان به ندرت ديده مي شود، در حاليكه مسموميت با آن در موارد متعددي گزارش شده است. از آنجاييكه تداخل جذب روده اي اين دو عنصر قادر است فرآيندهايي از قبيل تشكيل استخوان و رشد و نمو را تحت تاثير قرار دهد باعث كاهش چشمگيري در آنها مي گردد، لذا در اين تحقيق تاثير و ارتباط تداخلي جذب روده اي كلسيم و منگنز بررسي شد. روش كار: در اين پژوهش، ارتباط روده اي كلسيم و منگنز بوسيله تكنيك Everted Gut Sac (E.G.S) بررسي شده است. براي انجام اين تكنيك رتها را به مدت 24ساعت در حالت ناشتا نگهداري و سپس روده به طور كامل از بدن موش خارج شد. پس از انتخاب قطعات روده با طول مناسب، روده را وارونه كرده و مراحل مختلف تحقيق در بافر كربس- رينگر – فسفات انجام شد. نتايج: انكوباسيون E.G.S در بافر كربس- رينگر – فسفات محتوي Ca يا Mn و يا هر دو عنصر (برحسب مرحله آزمايش) نشان داد كه جذب هر دو عنصر در دقيقه 30 انكوباسيون كامل مي شود. جذب روده اي يون هاي مذكور يك فرآيند وابسته به غلظت مي باشد و حداكثر جذب روده اي كلسيم و منگنز به ترتيب 5/1 و 85/1 ميلي مولار به دست آمد. در همين رابطه نشان داده شد كه حضور منگنز باعث كاهش جذب روده اي كلسيم به مقدار 20 درصد مي شود. نتايج ديگر اين تحقيق نشان داد كه دو فاكتور سيترات و گلوكز، جذب روده اي منگنز و كلسيم را به طور قابل ملاحظه اي افزايش مي دهند. نتيجه گيري: اطلاعات به دست آمده از تحقيق حاضر نشان مي دهد كه دو عنصر كلسيم و منگنز مي توانند در جذب روده اي يكديگر تداخل نمايند