زمين شيمي سيالات ماگمايي - گرمابي پورفيري هاي بارور و نابارور، مجموعه مس شهربابك، كمان ماگمايي سنوزوييك كرمان

ذخاير مس پورفيري شهربابك، در شمال غرب كمان ماگمايي سنوزوييك كرمان واقع شده اند. زمين شيمي ميانبارهاي سيال با استفاده از ريزدماسنجي، طيف نمايي رامان و فرساب ليزري- طيف‌سنجي جرمي پلاسماي جفتيده القايي بر روي سه توده بارور (گروه 1: ميدوك، چاه فيروزه و ايجو) و سه ذخيره نابارور (گروه 2: كدر، آبدر و پركام) در مجموعه مس شهربابك مطالعه گرديد. دگرساني گرمابي در اين منطقه به تشكيل سه مرحله كانه زايي رگه هاي كوارتز ± سولفيدي در هر دو گروه منجر شده است. اين رگه ها شامل: (1) رگه هاي تيپ A و M (مرحله 1: با دگرساني پتاسيمي)؛ (2) تيپ B (مرحله2: با دگرساني پتاسيمي- سريسيتي)؛ و (3) تيپ D (مرحله 3: با دگرساني پروپيليتي) است. كانه زايي اصلي طي مراحل 1 و 2 رُخ داده است. كانه زايي در گروه 1 در ارتباط با سيالات آبگين- كربن دار (6/9 XCO2 > - درصد حجم مولي CO2) با شوري 31 تا 44 درصد وزني معادل نمك طعام در دماهاي بين 374 تا 420 درجه سانتي گراد و فشار بيش از 751 بار طي فرايند ناميژاكي سيال بوده است. در مقابل، كانه زايي در گروه 2 در ارتباط با سيالات آبگين همگن، با XCO2 كمتر از 1/7، شوري بالا (57 تا 76 درصد وزني معادل نمك طعام)، دماي بالا (570 تا 660 درجه سانتي-گراد) و فشار كمتر از 572 بار رُخ داده است. شرايط اكسايش-كاهش (logfO2) متفاوت و ضريب تفكيك (DEV/B) بارز فلزات كانسنگ ساز بين فاز بخار/شوراب در سامانه-هاي بارور (8/3=; DEV/B5/29- > logfO2) و نابارور (32/0=; DEV/B4/32- < logfO2) نشان داد كه تمايل بيشتر فلزات به استثناي مس و گوگرد، به تمركز در فاز شوراب نسبت به فاز بخار بوده است.