بررسي عوامل اجتماعي و اقتصادي مرتبط با ميزان و نحوه‌ي گذران اوقات فراغت زنان (مطالعه موردي: زنان متأهل شاغل شهر نورآباد ممسني)

SocioEconomic Determinants of LeisureTime Characteristics among Women: The Case of Married Working Women in Norabad Mamasani

اوقات فراغت به عنوان نمايي از سبك زندگي، مقوله اي است كه افراد با آرامش و اختيار مي توانند علايق و تمايلات خود را به كارگيرند و فرصتي است تا نگرش هاي پنهان خود را تعين بخشند. اگرچه با افزايش ميزان تحصيلات تغيير در نگرش زنان ايجاد شده است، اما آنها همچنان مسئوليت نقش‏هاي خانگي را به عهده دارند و نقش هاي متعددشان اوقات فراغت آنها را مشروط و محدود ساخته است. زنان شاغل با «مسئوليت دوگانه» كار بيرون و ارائه خدمات خانگي اغلب با كمبود وقت مواجه و وقت كافي ندارند؛ بدليل اهميت اين موضوع اين مطالعه عوامل اجتماعي و اقتصادي مؤثر بر ميزان و نحو ه گذران اوقات فراغت زنان متأهل شاغل و موانع موجود بر سر راه آنان را مورد بررسي قرار داد. نمونه مورد مطالعه 201 نفر از زنان متأهل شاغل شهر نورآباد ممسني بودند. نتايج بدست آمده از مطالعه نشان مي دهد از بين متغيرهاي مستقل در مدل تحقيق متغيرهاي امكانات فرهنگي، تحصيلات، درآمد، تعداد فرزندان و نوع شغل همسر بيشترين تأثير را بر ميزان اوقات فراغت نمونه بررسي شده داشتند كه 31 درصد از تغييرات متغير وابسته را توضيح دادند. نداشتن وقت به عنوان اولين مانع و كمبود امكانات دومين مانع از نظر پاسخگويان عنوان شد.

This article focuses on leisuretime characteristics and examines the patterns and determinants related to spending leisure time among married women. The field of this study is Norabad Mamasani and the sample includes 201 employed women. This study has explored that five determinants have the greatest effects on spending leisure time among women: cultural facilities, education, income, number of children, and husband’s occupation. Moreover, the results show that the lack of sufficient available time is the most important barrier for spending leisure time among women included in this study.