بررسي ارتباط ميان مشاركت در شبكه‌هاي نهادي اجتماعي و تجربه احساس‌ تنهايي (مورد مطالعه: كلان شهر تهران)

The Relationship between Participation in Institutional Social Networks and the Experience of Aloneness in Tehran

هدف از مطالعه‌ حاضر بررسي ارتباط ميان مشاركت درشبكه‌هاي نهادي اجتماعي و تجربه احساس ‌تنهايي در بين شهروندان كلان شهر تهران بوده است. جامعه آماري مورد مطالعه را كليه شهروندان بالغ كلانشهر تهران دادند كه به روش نمونه‌گيري خوشه‌اي چند مرحله‌اي 524 نفرشان با استفاده از فرمول كوكران انتخاب شدند. ‌‌ابزار گردآوري اطلاعات فرم كوتاه‌شده مقياس احساس‌ تنهايي‌اجتماعي–عاطفي بزرگسالان ‌(SELSAS)،‌ مقياس حمايت اجتماعي ِلين و مقياس سنجش مشاركت در شبكه هاي نهادي اجتماعي بوده است. نتايج حاصل از تجزيه و تحليل اطلاعات  به وسيله نرم افزار SPSS16 نشان داد كه ميزان مشاركت 58 درصد از حجم نمونه مورد بررسي در شبكه هاي نهادي اجتماعي در حد متوسط رو به پايين بود. علاوه بر اين، ميزان حمايت دريافتي 47 درصد از افراد مورد بررسي در حد بالا بوده و  6/50 درصد از آنها نيز در حد متوسط رو به پايين احساس‌ تنهايي را تجربه كردند. يافته‌هاي تحليلي نيز حاكي از آن هستند كه فرضيه ارتباط ميان ميزان مشاركت در شبكه هاي نهادي اجتماعي با ميزان حمايت اجتماعي دريافتي(180/.‌) معنادار بوده است. همچنين، رابطه ميان ميزان مشاركت در شبكه هاي نهادي اجتماعي (240/.) و ميزان حمايت اجتماعي دريافتي (552/.) با سطح تجربه احساس‌ تنهايي، رابطه اي معنادار و معكوس مي‌باشد.

This article aims to explore the relationship between participation in institutional social networks and the experience of aloneness. The results of this study are based on a survey including 524 respondents in Tehran. The preliminary results of this study show that 58 per cent of respondents have participated in institutional social networks, 47 per cent have received social support, and 50.6 per cent of them have experienced a sense of aloneness. Furthermore, the multivariate results of this analysis show two key patterns: on the one hand, participation in institutional social networks and the experience of aloneness are significantly correlated (0.180). On the other hand, the experience of aloneness is negatively affected both by participation in institutional social networks ( 0.240) and by received social support ( 0.552).