بررسي عوامل سازماني موثر در نهادينه كردن ورزش همگاني در ايران

مقدمه و هدف: با گسترش تكنولوژي و صنعتي شدن جوامع، سبك زندگي فعال افراد به سبك زندگي بي تحرك تغيير پيدا كرده است. اين بي تحركي عوارض و پيامدهاي منفي بسياري دارد. ورزش همگاني، شكلي از «فعاليت بدني» يا حضور منظم در فعاليت بدني است كه مي تواند باعث كاهش اين بي تحركي و عوارض ناشي از آن شود. بنابراين، هدف از اين تحقيق شناسايي عوامل موثر در نهادينه كردن ورزش همگاني در ايران بود. نهادينه كردن عبارت است از فراهم آوردن زمينه ها و شرايطي كه موجب ثبات، پايداري و فراگير شدن رفتارهاي مطلوب شود. روش شناسي: روش انجام تحقيق، كيفي و از نوع اكتشافي است. جامعه آماري اين پژوهش را كليه افراد متخصص در زمينه ورزش همگاني و نهادينه كردن ورزش تشكيل مي دهند. نمونه ها از طريق روش نمونه گيري گلوله برفي انتخاب شدند و با 15 نفر از نمونه ها تا رسيدن به اشباع نظري مصاحبه شد. روايي مصاحبه ها از طريق بررسي شكل و محتواي سوالات و پايايي ابزار تحقيق از طريق روش باز آزمون محاسبه گرديد و ضريب پايايي مصاحبه ها 83 درصد بدست آمد. يافته ها و نتيجه گيري: نتايج تحقيق نشان مي دهدكه چهار عامل فردي، گروهي، سازماني و محيطي در نهادينه كردن ورزش همگاني در ايران موثر هستند. در مورد عوامل سازماني، نتايج نشان مي دهد اهداف و راهبردهاي ورزش همگاني، زيرساخت ها و امكانات ورزشي، سيستم پاداش و تشويق، واحد تحقيق و توسعه، منابع انساني، بودجه، قوانين و مقررات، آموزش و ويژگي هاي ورزش همگاني در نهادينه كردن ورزش همگاني در ايران موثر هستند.