بررسي رابطه الگوهاي شناختي اجتماعي و ارتقاي انگيزه انجام فعاليت بدني در بين دانشجويان علوم انساني دانشگاه يزد

مقدمه و هدف: انجام انواع فعاليت هاي بدني ،به ابعاد مختلف زندگي  فردي و اجتماعي افراد وابسته است. هدف اين پژوهش، شناخت رابطه بين متغيرهاي اجتماعي و انجام فعاليت بدني در بين دانشجويان دانشگاه يزد است. روش شناسي: اين پژوهش با روش پيمايشي و  به صورت مقطعي انجام شده است. داده‌هاي اين پژوهش از 349 نفر از دانشجويان مقاطع مختلف دختر و پسر علوم انساني دانشگاه يزد جمع‌آوري گرديده است. ابزار گردآوري داده ها مقياس طراحي شده بر مبناي نظريه شناختي اجتماعي است. آلفا كرومباخ بدست آمده از نمونه اوليه نشان مي دهدكه سؤالات پرسشنامه پايايي بالاتر از 75/0 دارد. يافته ها: نتايج آزمون همبستگي پيرسون، نشان مي دهد كه؛ لذت بخشي فعاليت بدني،  موانع خودكارآمدي، استراتژي هاي خودكارآمدي، متغيرهاي خارجي تأثيرگذار، حمايت اجتماعي دوستان، حمايت اجتماعي خانواده، با انجام فعاليت بدني رابطه مثبت معني داري دارند. يافته هاي رگرسيون  گام به گام نشان مي دهد كه حمايت اجتماعي دوستان در قدم اول و استراتژي هاي خودكارآمدي در قدم دوم از عوامل اصلي در مدل ارائه شده براي شناخت رفتار فعاليت بدني در اين نمونه هستند. اين دو عامل در مدل مجموعاً 4/19 درصد از واريانس انجام فعاليت بدني را تبيين نمودند.  بحث و نتيجه گيري: اين پژوهش استفاده از نظريه شناختي اجتماعي را براي شناخت عوامل موثر بر انجام فعاليت بدني در بين دانشجويان مورد تاييد قرار داده است. تحليل رگرسيون گام به گام  نشان مي دهد كه پيش بين هاي حمايت اجتماعي دوستان و استراتژي هاي خودكارآمدي بخش كمي از واريانس انجام فعاليت بدني را تبيين نمودند. لذا نياز به پژوهش در مورد ساير متغيرهاي موثر بر مشاركت در فعاليت بدني وجود دارد.