بررسي تأثير آموزش‌هاي ضمن خدمت بر ابعاد توانمندسازي منابع انساني

هدف پژوهش حاضر شناخت تأثير آموزش كاركنان بر توانمندسازي منابع انساني در يكي از مؤسسات صنايع دفاعي مي‌باشد. پژوهش از لحاظ هدف كاربردي و از لحاظ شيوه گرد‌آوري داده‌ها توصيفي- پيمايشي محسوب مي‌شود. جامعه آماري آن شامل كليه كاركناني است كه داراي مدرك فوق ديپلم به بالا مي‌باشند و در دوره‌هاي آموزشي مدنظر شركت كرده‌اند و با روش نمونه‌گيري تصادفي 76 نفر انتخاب و مورد مطالعه قرار گرفته‌اند. ابزار گردآوري داده‌ها پرسشنامه محقق ساخته است كه از روايي و پايايي قابل قبول برخوردار است. در تحليل داده‌ها در بخش توصيفي از ميانگين و انحراف استاندارد و در بخش استنباطي نيز از آزمون‌هاي T-test تك‌نمونه‌اي و گروه‌هاي مستقل و تحليل واريانس Anova و از آزمون تعقيبي توكي و آزمون فريدمن استفاده گرديده است. بر اساس يافته‌هاي تحقيق مشاهده شد كه آموزش كاركنان بر توانمندسازي منابع انساني تأثير مثبت و معنادار دارد و آموزش كاركنان بر ابعاد توانمندسازي (روشني اهداف، رفتار اخلاقي، ارتقاء روحيه، پيشبرد كار تيمي و ايجاد محيط كاري سالم) تأثيري معنادار دارد. اما بر ابعاد ارتباطات سازنده و ايجاد روحيه مشاركت‌جويي تأثيري نداشته است همچنين سن، ميزان تحصيلات، سابقه خدمت و پست سازماني بر نگرش كاركنان در زمينه توانمندسازي تأثير دارد. اما نوع دوره آموزشي بر نگرش كاركنان نسبت به تأثير آموزش بر توانمندسازي منابع انساني تأثيري ندارد. در نهايت اولويت‌بندي تأثير آموزش كاركنان بر ابعاد توانمندسازي نشان مي‌دهد ارتقاء روحيه بيشترين و ارتباطات كمترين مقدار را به خود اختصاص داده است.