ارايه الگوي راهبردي توسعه امنيت ساختمان‌ها در برابر زلزله

مديريت راهبردي به عنوان يكي از كاراترين حوزه‌هاي مديريت، به توسعه علوم تصميم‌سازي، تصميم‌گيري و ارزيابي تصميم با ديدگاه بلندمدت پرداخته و تغييرات ايجاد شده در اين حوزه حاكي از جنبه‌هايي است كه مي‌تواند گام مهمي در جهت تحقق و دستيابي به اهداف هر كوشش ساختاريافته ‌باشد. فرموله كردن و تدوين راهبرد يكي از ضروري‌ترين و درعين حال پرچالشترين مقوله‌هاي مديريت در حوزه‌هاي كاربردي در چند دهه گذشته بوده است. يكي از حوزه‌هاي كاربردي بسيار مهم را مي‌توان رويارويي با بلاياي طبيعي دانست. موقعيت جغرافيايي كشور ايران عليرغم آنكه موجب بهره مندي آن از منابع و ثروت هاي طبيعي و زيرزميني شده، در معرض يكي از مخرب ترين و غيرقابل پيش بيني ترين پديده هاي طبيعي يعني زلزله نيز هست. بعبارت ديگر در ميان خطرات طبيعي كه كشور را تهديد مي‌كند، زلزله اصلي‌ترين و مهم‌ترين آنهاست. زلزله پديده‌اي است طبيعي كه خود‌به‌خود نتايج نامطلوب و ناگواري در پي ندارد، بلكه آنچه از آن فاجعه مي‌سازد، عدم مديريت صحيح و دورنگر و عدم آمادگي جهت مقابله با سوانح ناشي از آن است. جوامع توسعه يافته با پيش‌بيني تدابير لازم بخش اعظم خسارت‌هاي زلزله را مهار كرده و زلزله را ديگر بلا نمي‌شناسند. لكن در ايران زلزله همچنان يك حادثه مخاطره‌آميز است. با توجه به هدف اين تحقيق، تدوين يك الگوي راهبردي براي رويارويي با يكي از مهم‌ترين پديده‌هاي مخرب در دنياي واقعي يعني زلزله مورد توجه قرار دارد. در اين تحقيق سعي شده است كه با بررسي ماهيت پديده زلزله و جوانب اقتصادي و انساني آن، با تكيه بر مفاهيم معرفي شده در الگوهاي رايج مديريت راهبردي، يك الگوي كارا ارايه شود. روش انجام اين تحقيق از نوع تحقيقات كاربردي بوده و براي انجام آن از منابع تحقيقاتي اسنادي (چاپي و الكترونيكي) بهره گرفته شده است. مي‌توان روش كلي انجام اين تحقيق را تركيبي از روش‌هاي كيفي توصيفي دانست. اين تحقيق با به‌كارگيري منابع جامع و روزآمد موجود به منظور برنامه‌ريزي راهبردي و با محوريت جامع‌ترين و كاراترين مدل‌هاي مديريت راهبردي به انجام رسيده است.