جغرافياي تاريخي ضرب سك هها با نام مبارك امام رضا (ع)

شیعیان و پیروان ائمه اطهار از صدر اسلام در تلاش بودند كه نام ائمه را در سكه‌ها نقر نمایند.گرچه نام حضرت علی (ع) و امام رضا (ع) در سكه‌های دوره اولیه اسلامی وجود دارد، اما از دوره ایلخانی،به‌خصوص غازان خان، نام ائمه اطهار به‌طور رسمی در سكه‌ها آورده شد. ضرب سكه‌های طلا ونقره به نام امام رضا(ع) و نوشتن نام آن حضرت بر سكه‌ها از سال 202 هـجری و از دوره مأمون عباسی آغاز گردید. اولین سكه به نام ایشان در خراسان در شهرهای مرو و سمرقند و در مرحله بعد در اصفهان ضرب گردید كه در آن‌ها آن حضرت «ولیعهدمسلمین» نامیده شده‌اند نه ولیعهد مأمون. به علت محبوبیت امام رضا (ع) در بین مردم حتی پس از شهادت امام ضرب سكه به نام ایشان رواج داشته است.بسیاری از پادشاهان چون از نفوذ معنوی امام رضا(ع) در بین مردم آگاهی داشتند تلاش نمودند با نشان دادن ارادت خود به آن امام همام بر میزان محبوبیت خود بیفزایند؛بنابراین ضرب سكه به نام آن حضرت در دوران صفویه و پس‌ازآن رونق بسیاری گرفت.نوشتن نام و القاب و صفات امام رضا (ع) و همچنین نقش گنبد و بارگاه امام بر سكه‌ها نشان از اهمیت مقام والای آن امام همام دارد. روش بكارگرفته شده در این پژوهش، روش تاریخی با تكیه بر منابع كتابخانه‌ایاست.مهم‌ترین یافته تحقیق آن است كه نشان می‌دهدائمه اطهار و به‌ویژه امام رضا(ع) در بین مردم، عزیز و بسیار محترم بوده‌اند و صاحبان قدرت مجبور بودند به خاطر نفوذ تشیع از نام آنان استفاده كرده و از آنان به بزرگی یاد كنند و به نام آنان سكه ضرب نمایند.