پديد آورندگان :
گلي زاده، پروين نويسنده گروه زبان و ادبيّات فارسي,دانشگاه شهيد چمران اهواز,اهواز,ايران Golizadeh, Parvin , امامي، نصرالله نويسنده گروه زبان و ادبيّات فارسي,دانشگاه شهيد چمران اهواز,اهواز,ايران Emami, Nasrolah , سواري، سعاد نويسنده دانشگاه شهيد چمران اهواز,اهواز,ايران Savari, Saad , صالحي مازندراني، محمدرضا نويسنده گروه زبان و ادبيات فارسي,دانشگاه شهيد چمران اهواز,اهواز,ايران Salehimazandairan, Mohamadreza
كليدواژه :
مولانا , موسيقي كناري , قافيه , رديف , رباعيات
چكيده فارسي :
يكي از عوامل موسيقي بخش در شعر، موسيقي كناري است كه مهم ترين جلوه هاي آن قافيه و رديف است. مولانا در كاربرد قافيه و رديف در رباعي هاي خود شگفتي هاي زيادي از خود نشان داده است. درواقع وي به بار فونتيكي يا موسيقي كناري مي انديشيده است. از اين رو گاه در ساختار كاملاً طبيعي و بي تكلّف براي تأكيد و تكميل وزن يا غناي موسيقايي كلام قافيه و رديف را در رباعيات خود تكرار مي كند يا آن را در مصراع سوم نيز لازم مي شمرد و برعكس، گاه از آن صرف نظر كرده، به گونه اي ماهرانه رديف را جانشين آن مي سازد و با به كارگيري رديف هاي بلند و درآميختن قافيه و رديف با يكديگر و شيوه‌هاي خلّاق ديگر در قالب موسيقي كناري شعر، به ويژه رباعي شوريده حالي و هيجانات عاطفي خود را از اين طريق به خواننده انتقال مي دهد. در اين جستار، تمام اين ابتكارات مولانا در به كارگيري رديف در رباعي مورد بررسي و تحليل قرار گرفته است.
