اثر بخشي و مقايسه آموزش مهارت‌هاي اجتماعي به دو گروه كودكان و كودكان و مادرانشان در كاهش احساس تنهايي و افزايش پذيرش همسالان

Effectiveness of Social Skills Training on Decreasing Aloneness and Increasing Peer Acceptance

هدف، اثربخشي آموزش مهارت هاي اجتماعي به دوگروه كودكان وكودكان و مادرانشان دركاهش احساس تنهايي و افزايش پذيرش همسالان در آن ها است. روش نمونه گيري هدفمند است كه از بين 6 مدرسه ناحيه 4 آموزش و پرورش شيراز، 2 مدرسه كه از لحاظ آموزشي، فرهنگي و طبقه اجتماعي همتا بودند، انتخاب و دانش آموزان كلاسهاي چهارم و پنجم (300نفر) با استفاده از مقياس احساس تنهايي كودكان آشر و پرسشنامه پذيرش همسالان سنجيده شدند، 65 نفركه بالاترين نمرات را در مقياس احساس تنهايي و پايين ترين نمرات را درپذيرش همسالان بدست آوردند انتخاب، و به طورتصادفي در سه گروه (دوگروه آزمايش و يك گروه كنترل) قرار گرفتند؛ در اين مطالعه ي شبه آزمايشي، كودكان هر دوگروه به مدت هشت جلسه يك ساعته مورد آموزش قرارگرفتند؛ در گروه كودكان و مادران، مادران نيز در شش جلسه يك ساعته جداگانه مورد آموزش قرار گرفتند و از روند آموزش كودك خود آگاهي يافتند و در نهايت پس از اتمام جلسات، پس آزمون گرفته شد و از تحليل كوواريانس در جهت آناليز داده ها استفاده شد. نتايج تحليل كوواريانس حاكي از اثربخشي آموزش مهارت هاي اجتماعي به دوگروه كودكان و كودكان و مادرانشان در جهت كاهش احساس تنهايي و افزايش پذيرش همسالان در هر دوگروه بود، اما بررسي مقايسه اي اثربخشي دوگروه علي رقم اختلاف بالاي ميانگين دو گروه، معنادار نبود. عدم معناداري آماري در مقايسه دو گروه، به معناي عدم اهميت باليني در اين حوزه نيست و نشان مي دهد كه والدين به خصوص مادران نقش بسياري در آموزش مهارت هاي اجتماعي به كودكان و ارتباط آن ها با همسالان داشته كه اين امر به نوبه خود احساس تنهايي دركودكان را تحت تاثير قرار مي دهد.

This research aims at evaluating the effectiveness of social skills training on two groups: children and children and their mothers in decreasing loneliness and increasing peer acceptance. The sampling method of this study was purposive, two schools among six primary schools of the fourth education area of Shiraz with the same educational, social class, and cultural level were chosen.300students were evaluated by Asher’s scale about children’s loneliness and the inventory of the peer acceptance.65students with the highest score in loneliness and lowest score in peer acceptance were selected and were randomly put into three groups (i.e two experimental groups and a control group). In this semiexperimental research, the children in both groups were trained during eight onehour sessions. in the other group children’s mother were separately trained in six onehour sessions. Finally posttest were given and covariance were used for analysis of data.Results from statistical methods, analysis of covariance, revealed significant increase in peer acceptance and significant reduction in loneliness on two groups. Although the average difference among these two groups was high, the comparison of these groups’ efficacy wasn’t significant.By means of social skills training It is possible for lonely children to make friends and enter to peer group, it causes the reduction feeling of loneliness and increase in peer acceptance among peers. The lack of statistical significance in comparing two groups doesn’t refute the clinical importance of this field. it is suggested that parents, specially mothers have an important role in social skills training  and children’s relationships with their peers.