بررسي تطبيقي آموزه نجات در اديان الهي با تاكيد بر مذهب تشيع

Comparative Study of the Doctrine of Salvation in Revealed Faiths with an Emphasis on Shiism

نجات‌بخشي اديان اصطلاحي است غالباً ناظر به معناي رستگاري اخروي؛ سخن بر سر آن است كه از نظر اديان آسماني چه كساني مي‌توانند از آتش دوزخ رهيده، اجازۀ ورود به بهشت را كسب نمايند. آيا اين اديان تنها پيروان خود را اهل سعادت و بهشت مي‌دانند يا براي پيروان ديگر اديان نيز سهمي از بهشت قايل‌اند؟ از گذشته‌هاي دور رويكرد پيروان هر يك از اديان در اين مسئله عموماً رويكردي منحصرگرايانه بوده است؛ ارباب اديان، هر يك، تنها پيروان خود را شايستۀ نجات دانسته و براي ديگران سرانجامي دوزخي ترسيم نموده‌اند. اين نوشتار، نخست، نجات‌بخشي را از دريچۀ باور زرتشتيان، يهوديان، مسيحيان و مسلمانان بررسي نموده، سپس،‌ به طور ويژه ديدگاه مكتب تشيع را در اين باره به بحث گذاشته است. روش تحقيق در اين نوشتار توصيفي- تحليلي و روش گردآوري اطلاعات كتابخانه‌اي و اسنادي است.

The notion of salvation in faiths is mostly related to human salvation in hereafter, which deals with the question as who are to be saved from hell fire and who are to be allowed to enter Paradise. This otherworldly happiness is limited to the believers of one of these faiths or in larger scale others can also have a share in heavenly felicity. Traditionally the followers of each of revealed faiths have generally taken exclusivist approach to the question of salvation. People of these religions have each regarded the believers in their own faith as worthy of salvation and deemed believers in other faiths as doomed to be in hell. The present article is to review first the salvation from the perspective of Zoroastrians, Jews, Christians, and Muslims and then pay a due attention to the issue from Shiite school of thought. The method adopted is descriptive-analytic of the materials provided through searching in library books and documents.