بررسي اثر ضد‌ليشمانيايي عصاره الكلي برگ‌هاي گياه يونجه سياه (Medicago lupulina) بر پروماستيگوت‌هاي انگل ليشمانيا ماژور (MRHO/IR/75/ER)در شرايط آزمايشگاهي به روش MTT و ميكروسكوپي و تعيين تركيبات موجود

Evalution of Antileishmanial Activity of the Hydroalcohlic Extract of Medicago Lupulinaʹʹ Leaves Against Leishmania Major (MHOM/IR/75/ER) Promastigotes by Using MTT and Microscopy Method and GC/MS for

مقدمه: ليشمانيوز، مشكلات بهداشتي جهاني فراواني به وجود آورده است. عوارض جانبي داروها، مقاومت دارويي و نبود واكسن موثر و مطمين سبب توجه به تركيبات جديد موثر گياهي شده است. هدف: گياهان طبي سنتي مانند يونجه سياه، مي‌تواند يك منبع ارزشمند از عوامل دارويي جديد عليه ليشمانيوز باشد. روش بررسي: عصاره الكلي به روش ماسراسيون آماده شد. پروماستيگوت‌هاي ليشمانيا ماژور ابتدا در محيط كشت اشنايدر و در نهايت در فاز ثابت در محيط كشت RPMI- 1640 كشت داده شدند. سپس با استفاده از روشMTT (Methyl Thiazole Tetrazolium)، مقدار IC50 (Inhibitory Concentrations 50%)براي عصاره و گلوكانتيم تعيين شد. تست MTT براي هر نمونه، 3 بار تكرار شد. نتايج: IC50 براي عصاره الكلي برگ‌هاي يونجه سياه عليه پروماستيگوت‌هاي ليشمانيا ماژور در شرايط آزمايشگاهي بعد از 24، 48 و 72 ساعت به ترتيب 165، 98 و 45 ميكروگرم بر ميلي‌ليتر و براي داروي گلوكانتيم نيز برابر با 27، 12 و 8 ميكروگرم بر ميلي‌ليتر به دست آمد. بين IC50 عصاره و داروي گلوكانتيم بعد از 24، 48 و 72 ساعت اختلاف معناداري وجود داشت (05/0 P < ). تغييرات مرفولوژي پس از مواجه با گلوكانتيم و عصاره الكلي شامل چروكيدگي سلولي، گرد شدن، متراكم شدن سيتوپلاسم و كوچك تر شدن سلول‌ها بود. وجود آلكالوييدها و فلاوونوييدها نيز در عصاره الكلي به اثبات رسيد. نتيجه‌گيري: با توجه به اين كه عصاره الكلي گياه مورد آزمون داراي اثرات ضد ليشمانيايي قابل توجهي در شرايط آزمايشگاهي بود ولي لزوم انجام آزمايش‌هاي بيشتر براي ارزيابي اثر آن روي اين انگل در مدل حيواني نيز احساس مي‌شود.

Background: Leishmaniasis, has created enormous global health problem. Side effects, drug resistance and the lack of effective vaccines and to make the new compounds effective due to plant. Objective: The traditional medical plants such as black alfalfa can be a valuable source of new pharmaceutical agents against leishmaniasis. Methods: Alcoholic extracts were prepared by maceration method. L. major promastigotes (Leishmania major) in Schneider and then were cultured in RPMI- 1640. Then, using MTT (Methyl Thiazole Tetrazolium), the IC50 (Inhibitory Concentrations 50%) for extract and Glucantime was determined. MTT assay did for each sample, 3 times. Results: IC50 for alcoholic extract of alfalfa black against L. major promastigotes in vitro after 24, 48 and 72 hours, respectively 165, 98 and 45 micrograms per ml and for Glucantime also equal to 27, 12 and 8 mg l respectively. IC50 between Extract and Glucantime after 24, 48 and 72 hours there was a significant difference (P < 0.05). Morphological changes after challenge with meglumine and alcoholic extracts including cell shrinkage, round, dense cytoplasm and the cell was smaller. Presence of alkaloids and flavonoids in alcoholic extracts have been proved. Conclusion: As regards, plant extract had anti- leishmanial effects in vitro, further works are required to appraise the exact effect on Leishmania agent in animal models. Keywords: Leishmania major, Medicago lupulina, Glucantim, Leishmaniases, MTT formazan