تاثير مباني معرفت شناختي ويتگنشتاين بر ايزوتسو در تحليل معنايي مفاهيم اخلاقي- ديني قرآن

ايزوتسو متاثر از مباني معرفت شناختي ويتگنشتاين، بر آن شد تا با استفاده از معناشناسي به زبان قرآن و تحليل معنايي مفاهيم اخلاقي- ديني بر اساس جهان بيني قرآن بپردازد. از نظر او، تفاوت معنايي واژگان، به سبب گوناگوني كاربرد آن ها در حوزه معنايي است. اگرچه يك واژه از معناي اساسي و اوليه واحدي برخوردار است، با ورود به يك نظام خاص، مثلاً جهان بيني قرآني، عناصر تازه معنا شناختي پيدا مي كند. بر اساس روش معناشناسي ايزوتسو، هر واژه اي در بافت و زمينه اي خاص، مثلاً قرآن، با اخذ ويژگي هاي آن واژه و مشتقاتش و در نهايت ارائه انگاره معنايي، معنا مي يابد. البته، مجموعه باورها، پيش فرض ها و پيش فهم هاي فرد بر انگاره اي كه به دست مي دهد، تاثير مي گذارد. در اين نوشتار، با اشاره به روش معنا شناسي ايزوتسو در مفاهيم اخلاقي- ديني قرآن، به تحليل مباني معرفت شناختي اي كه وي متاثر از ويتگنشتاين بوده است، از جمله «ديدن به عنوانِ»، «اصل زمينه معنايي» و «نظريه كاربردي معنا»، مي پردازيم.