بررسي اثرات يك جلسه ورزش هوازي مداوم و منقطع بر فشارخون محيطي در جمعيت جوان سالم و كم تحرك

Effects of acute bout of continuous and interval aerobic training on peripheral blood pressure in sedentary healthy adults

مقدمه و هدف تاثيرات مثبت بلندمدت ورزش هاي هوازي مداوم بر سيستم هاي مختلف بدن مكرراً گزارش شده، ولي به ندرت به مقايسه ي تاثير انواع مداوم و منقطع ورزش هوازي بر فشارخون پرداخته شده است. به ويژه تاثير آني و ميزان پايايي آن در روش هاي مداوم و منقطع ورزش هوازي بر واكنش هاي فيزيولوژيكي قلب مورد مقايسه قرار نگرفته است. با توجه به انگيزه بيشتر افراد براي انجام ورزش هاي كوتاه مدت و منقطع و از طرف ديگر شيوع پرفشارخوني در جامعه به عنوان يكي از مهم ترين مشكلات سلامتي، هدف مطالعه ي پيش رو، مقايسه ي اثرآني يك جلسه فعاليت هوازي مداوم و منقطع بر فشار خون بود. مواد و روش ها مطالعه از نوع شبه تجربي بود. ۲۰ نفر داوطلب سالم و كم تحرك (با ميانگين سني۵/۳±۲۶ سال وشاخص توده بدن۸/۲±۴/۲۴Kg/m2) در دو جلسه فعاليت فيزيكي شامل راه رفتن روي تردميل شركت كردند. براي بررسي سلامت قلبي و محاسبه حداكثر ضربان قلب هدف، يك هفته پيش از مداخلات، تست ورزشي با نظارت پزشك متخصص قلب انجام شد. سپس در طي دو جلسه متوالي و با فاصله زماني ۴۸ ساعت و با ترتيب تصادفي مداخلات هوازي مداوم تحت بيشينه (با شدت معادل ۶۰ درصد حداكثر ضربان قلب هدف) و هوازي منقطع (با شدت معادل ۵۰ و ۸۰ درصدضربان قلب هدف) انجام شد. ضربان قلب و فشار خون قبل، بعد و تا ۱۵ دقيقه پس از اتمام مداخلات اندازه گيري و با آزمون تحليل واريانس با اندازه گيري هاي مكرر  بررسي آماري شد. يافته ها به دنبال يك جلسه ورزش هوازي مداوم(02/0=P) و منقطع (04/0=P)، كاهش معنادار فشار خون دياستولي مشاهده شد. ميزان تغييرات فشار خون در اثر دو نوع مداخله اختلاف معناداري با هم نداشتند. نتيجه گيري يافته هاي تحقيق حاضر دال بر تاثير گذاري يك جلسه ورزش هوازي مداوم و منقطع بر فشار خون دياستولي و قابل مقايسه بودن تاثير ورزش هوازي منقطع با مداوم بود.

Background and aim: Longterm effects of continuous aerobic exercise on body systems are frequently reported, but few studies have compared the effects of continuous andinterval aerobic exercises on blood pressure. Considering a majority of individuals' tendency to do shortterm and discontinuous exercises and, on the other hand, the prevalence of hypertension in the community as one of the most important health problems, the present study was conducted to compare the effect of interval continuous aerobic exercise on blood pressure. Materials and Methods: The study followed a quasiexperimental design. A total of 20 healthy, sedentary participants (mean age: 3.5 ± 26 years and Body Mass Index: 2.8 ± 24.4 Kg/m2) participated in two sessions of physical activity, including walking and running on a treadmill. To check the heart health and to calculate the maximum target heart rate, the stress test was carried out under the supervision of cardiologist a week prior to the intervention. Then, in two concequtive sessions, continuous submaximal aerobic (with an intensity equivalent to 60 percent of maximum heart rate target) and interval aerobic interventions (with an intensity equivalent to 50 and 80% of maximum heart rate) were randomly assigned to the two groups. Heart rate and blood pressure were measured before, after, and up to 15 minutes after completion of the intervention. Data was analyzed running student's ttest (to compare the two types of interventions) and paired ttest (to compare the means before and after the intervention). Results: After a continuous aerobic (P= 0.02) and interval exercise (P = 0.04), a significant decrease was observed in the diastolic blood pressure. Also, the blood pressure changes were not found to be significantly different in the two types of intervention. Conclusion: Our findings indicated that a continuous and interval aerobic exercise can influence diastolic blood pressure.