تعيين بهترين شاخص ريخت سنجي در كنترل كيفي جمعيت جنسي زنبور پارازيتوئيد (Lysiphlebus fabarum (Braconidae: Aphidiinae

فقدان روش كنترل كيفيت طي پرورش انبوه دشمنان طبيعي ممكن است منجر به شكست برنامه هاي كنترل زيستي شود. اندازه بدن به عنوان يك معيار موثر بر ويژگي­ هاي زيستي، به طور معمول در كنترل كيفي پارازيتوئيدها مورد ارزيابي قرار مي گيرد. در اين پژوهش مناسب ­ترين شاخص ريخت سنجي كه بتواند بيشترين همبستگي را با اندازه بدن و بار تخم در جمعيت­ جنسي زنبور (Lysiphlebus fabarum (Marshall، هنگام پرورش روي سنين مختلف پورگي شته سياه باقلا، Aphis fabae Scopoli برقرار كند، تعيين شد. آزمايش ها در اطاق رشد (دماي 1 ± 21 درجه سلسيوس، رطوبت نسبي 70-60% و دوره نوري 16:8 تاريكي: روشنايي) انجام شد و شاخص ­هاي ريخت سنجي مورد مطالعه شامل عرض كپسول سر، طول بال جلو و طول ساق پاي عقب بودند. بر اساس نتايج، عرض كپسول سر به عنوان بهترين شاخص براي پيشگويي طول بدن در زنبورهاي پرورش يافته روي پوره سن دوم شته سياه باقلا (مناسب ترين سن ميزبان براي پرورش زنبور) تعيين شد، در حالي كه طول بال جلو به عنوان بهترين شاخص در كل پوره هاي مورد مطالعه معرفي شد. همچنين بار تخم ارتباط مستقيمي با اندازه بدن در زنبورهاي پرورش يافته در چهار سن پورگي شته ميزبان داشت و طول بال، بيشترين همبستگي را با بار تخم زنبورهاي پرورش يافته در چهار سن پورگي نشان داد. مطابق با نتايج به دست آمده، طول بال جلو يك شاخص مناسب براي نظارت كيفي در پرورش انبوه اين جمعيت زنبور L. fabarum مي باشد.