ارزيابي نقش دهياري ها در پيشگيري و كاهش بحران هاي بهداشتي- درماني در سكونت گاه هاي روستايي. مطالعه موردي: بخش شوسف شهرستان نهبندان

يكي از ابتكارات قانون شوراها، تعريف يك مقام اجرايي به نام دهيار در هر روستا است كه وظيفه­ي اجراي مصوبات شوراي اسلامي روستا را بر عهده دارد. عملكرد دهياري ها در قالب سه دسته شاخص هاي اجتماعي، اقتصادي و محيطي كالبدي گنجانده مي شود. با توجه به اهميت نقش مديريت روستايي و ناكارآمدي نسبي در اين زمينه در سال هاي متمادي و به لحاظ تغييرات اخير در عرصه­ي واگذاري مديريت روستايي به دهياري ها، در اين پژوهش به ارزيابي نقش دهياري ها در سامان­دهي بحران هاي بهداشتي در نواحي روستايي بخش شوسف شهرستان نهبندان مي پردازيم. تحقيق حاضر از نظر هدف، كاربردي و از نظر روش، توصيفي - تحليلي است. حجم نمونه را 310 سرپرست خانوار ساكن در 39 روستاي داراي دهياري بخش شوسف شهرستان نهبندان و 39 دهيار تشكيل مي دهد. براي تحليل داده ها از نرم افزار آماري spss آزمون پارامتري t يك نمونه اي استفاده شده است. نتايج به دست آمده از اين تحقيق نشان مي­دهد كه حمله­ آفات نباتي، انتقال بيماري، اسهال و سوء تغذيه از جمله بحران هاي بهداشتي و درماني اساسي هستند. ارزيابي وضعيت دهياري ها با توجه به نظر خودشان در اين زمينه، گوياي اين مطلب است كه مشاركت دهياري ها در طرح هاي پيشگيري از بحران هاي بهداشتي - درماني در حد متوسط به پايين با سطح معناداري (0/806) و ميزان تاثيرگذاري مشاركت دهياري ها در طرح هاي پيشگيري از بحران هاي بهداشتي - درماني چشمگير و در حد زياد با سطح معناداري (0/00) و مشاركت آنان بر سامان­دهي بهداشت عمومي منطقه هنگام وقوع بلاهاي طبيعي در حد متوسط با سطح معناداري (0/42) بوده است. همچنين ميزان رضايت روستاييان منطقه از مشاركت دهياري ها در طرح هاي پيشگيري از بحران هاي بهداشتي درماني، مطلوب است.