تجلي شاعرانه باد: واكاوي اشعار پروين دولت آبادي با رويكرد به عناصر اربعه و تاثير و ارتباط ان بر تفكر و برون داد استعدادهاي نهفته كودكان

شعربرانگيزاننده احساس و عواطف است و اين نيروي قدرتمند تاكنون بارها به همين منظور نقد و بررسي هاي فراواني شده است؛ اما بدون ترديد شعر داراي رازهاي پنهان و پيداي ديگري نيز هست و آن كاربرد واژگاني است كه ريشه در ذات ناخودآگاهي شاعر دارد و برون داد آن مي تواند سبب جذب يا دفع مخاطب شود. همچنين شناخت و درك معنايي تر كاربرد اين واژگان و تاثير آن بر تفكر و تخيل كودك نيز منجر به كشف برخي از استعدادهاي بالقوه در كودكان مي شود. به اين منظور اشعار كودكانه « پروين دول تآبادي » در دو مجموعه شعر كامل با نام هاي بر قايق ابرها و گل بادام با روش كتابخانه اي و تحليل محتوا بررسي شد و از چهار واژه« آتش » و « خاك » ،« باد » ،« آب » و جلوه هاي آن ها به عنوان كلي دواژه استفاده شد. شعرهاي منتخب براي تعداد 100 دانش آموز دختر و پسر 7 تا 11 ساله، طي زمان خاصي خوانده شد و از آ نها درخواست شد تا چهار واژه را انتخاب كنند و براي آن ها نقاشي بكشند. بررسي و تحليل تصاوير كشيده شده از سوي دانش آموزان نشان داد كه بازتاب تخيلي عناصر اربعه در شعر كودك و واكنش دانش آموزان نسبت به آن ها، راهي براي شناخت محتواي شعر و ميزان ارتباط و تاثير آن بر تفكر و تخيل مخاطب كودك است. به دليل بسامد زياد كاربرد عنصر باد و جلوه هاي مختلف آن، ماهيت عنصري و تخيلي دولت آبادي « باد دوگانه، عروجي در پيوند خاك » است. بيشترين جلوه باد در اشعار او نقش پرواز و سفر است.