تدوين الگوي ارزيابي شاخص هاي فرهنگ عمومي در دانشگاه ها

اين پژوهش با هدف تدوين الگويي براي ارزيابي فرهنگ عمومي در دانشگاه ها و ارزيابي شاخص هاي مذكور در دانشگاه هاي دولتي شهر مشهد انجام شد. رويكرد پژوهشي در اين تحقيق، روش آميخته اكتشافي است. راهبرد پژوهش در بخش كيفي، روش تحليل شبكه مضامين و در بخش كمي روش توصيفي ـ پيمايشي است. ابزار پژوهش در بخش كيفي تحليل اسناد و مصاحبه نيمه ساختاريافته با خبرگان مسائل فرهنگي است كه نمونه گيري در اين بخش به روش هدفمند صورت گرفته است. در بخش كمي نيز از پرسش نامه اي مبتني بر يافته هاي بخش كيفي استفاده شده است. جامعه آماري بخش كمي اين پژوهش شامل كليه دانشجويان ورودي سال هاي 88 تا 91 دانشگاه هاي دولتي شهر مشهد است كه با استفاده از فرمول كوكران تعداد نمونه برآورد و از روش نمونه گيري طبقه اي متناسب با حجم، نمونه آماري انتخاب شد. نتايج بخش كيفي تحقيق موجب شناسايي 44 مضمون پايه به عنوان شاخص هاي خرد پژوهش گرديد كه پس از خوشه بندي اين مضامين در گروه هاي مشابه، ده مضمون سازمان دهنده شناسايي و به عنوان شاخص هاي كلان پژوهش انتخاب شدند. سپس از طريق روش تحليل سلسله مراتبي ضريب اهميت هريك از شاخص ها نيز مشخص شد. نتايج ارزيابي كمي شاخص ها در دانشگاه هاي دولتي شهر مشهد نشان داد كه ميزان شاخص فرهنگي كل در طول حضور دانشجو در دانشگاه رو به كاهش است. همچنين بيشترين ميزان همبستگي بين شاخص هاي هويت ملي و انقلابي وجود دارد و تنها همبستگي هاي منفي تحقيق نيز بين شاخص خانواده با شاخص سرمايه اجتماعي و مصرف فرهنگي است. نتايج پژوهش حاضر مي تواند براي ارزيابي وضعيت فرهنگ عمومي دانشجويان و جهت دهي به سياست هاي فرهنگي در دانشگاه ها توسط سياست گذاران و مديران فرهنگي حوزه آموزش عالي مورد استفاده و مبناي ارزيابي برنامه ريزي هاي فرهنگي قرار گيرد.