سنجش نگرش جامعه ميزبان به گسترش آسيب هاي اجتماعي ناشي از توسعه گردشگري در شهر همدان (انگليسي)

موضوع مقاله حاضر، سنجش نگرش جامعه ميزبان در مورد گسترش آسيب هاي اجتماعي ناشي از توسعه گردشگري در شهرستان همدان است. روش پژوهش در اين تحقيق، پيمايشي و از نوع توصيفي ـ تحليلي بوده و براي جمع آوري داده هاي مورد نياز از پرسش نامه محقق ساخته در قالب طيف ليكرت استفاده شده است. بدين منظور كل جامعه آماري به دو گروه متفاوت شامل ساكنان محلي، و كسبه اي كه به فعاليت هاي گردشگري وابسته اند، تقسيم شد. چارچوب نظري استفاده شده در اين مقاله، نظريه كنترل اجتماعي تراويس هيرشي است. همچنين در اين تحقيق از روش نمونه گيري تصادفي طبقه بندي شده با تركيبي از افراد زن و مرد در طيف سني 18 سال و بالاتر استفاده شده و بر اين اساس نمونه آماري موردمطالعه بر اساس فرمول كوكران 400 نفر برآورد گرديده است. براي سنجش پايايي ابزار پژوهش نيز از آلفاي كرونباخ استفاده شده است كه ميزان ضريب آن (83/.) است. اطلاعات جمع آوري شده از طريق پرسش نامه بعد از كدگذاري با استفاده از نرم افزار آماري SPSS مورد تجزيه و تحليل قرار گرفته است. نتايج حاصل از اين پژوهش نشان مي دهد كه گردشگري در شهر همدان تا حدودي توسعه يافته است. همچنين نتايج تحقيق نشان دهنده اين نكته است كه بين توسعه گردشگري و نگرش پاسخگويان به افزايش آسيب هاي اجتماعي رابطه معني داري وجود دارد. سطح معني داري به دست آمده برابر با (Sig = 0/000) و با 95 درصد اطمينان مي توان بيان داشت كه اين رابطه معني دار است. شدت رابطه بين دو متغير برابر با 20/ 0 است. نتايج نشان مي دهد كه شهروندان همداني در خصوص تاثيرات منفي و رتبه بندي آسيب هاي اجتماعي گسترش يافته، توزيع اقلام ضدفرهنگي را با ميانگين (33/ 3 از 5) بالاترين و رواج قماربازي را با ميانگين ( 04/ 2 از 5) پايين ترين آسيب اجتماعي تلقي كرده اند.