بررسي شبهه هاي مخالفان علم منطق و پاسخ هاي علامه طباطبائي به آنها

مخالفان علم منطق از قديم الايام با رويكردهايي متفاوت، شبهه هايي را عليه منطق پژوهي وارد كرده، و از ناروايي روي آوري به اين دانش سخن گفته اند . اين شبهه ها قابل ارجاع به چهار دستة كلي هستند. نوشتار حاضر مي كوشد ضمن گزارش اين دسته ها، نشان دهد كه علامه طباطبائي كوشيده است در دفاع از منطق پژوهي، پاسخ هاي استواري را در برابر اين قبيل شبهه ها پيش روي نهد. علامه علم مدون منطق را بازتاب طريق فطري فكر و استدلال مي داند و تصريح مي كند كه بدون استمداد از منطق در معارف اسلامي، حتي يك مسئله را نمي توان اثبات كرد. به باور وي حتي معترضان منطق پژوهي نيز در شبهه هاي خود نسبت به اشتغال به علم منطق و صدور فتواي ناروايي اشتغال به اين علم، چاره اي از تمسك به همين طريق فطري ندارند. شبهه هاي معترضان در يك دسته بندي كلي در چهار دستة زير جاي مي گيرند؛ شبهه هاي ناظر به فايدة علم منطق؛ - شبهه هاي ناظر به درستي علم منطق؛ - شبهه هاي ناظر به انگيزه هاي ورود، ترجمه و ترويج منطق در جهان اسلام؛ - شبهه هاي ناظر به پيامدهاي اشتغال به علم منطق. - نوشتار حاضر مي كوشد شبهه هاي فوق را به آثار علامه طباطبائي عرضه كند و پاسخ هاي وي به آنها را تا حد امكان با پاسخ هاي ديگران مقارن سازد.