سعي نابرده و اميد عطا نقد كتاب اخلاق و فناوري

نسبت (اخلاق) با (فناوري) از موضوعات نسبتاً نو پديد در عرصه اخلاق پژوهي معاصر، به ويژه در كشور ماست؛ از اين رو انتشار هر اثر جديد در اين زمينه را بايد گرامي داشت، مشروط به اين كه اصول و ضوابط علمي در نگارش و نشر آن مراعات شده باشد. كتاب اخلاق و فناوري درصدد بوده به چالشي هاي اخلاقي فناوري هاي جديد بپردازد، اما به خاطر ضعف هاي شكلي و محتوايي در وصول به اين مقصود ناكام مانده و نتوانسته در حوزه موضوعي خود گامي به پيش بردارد يا تبيني قابل دفاع از رابطه اخلاقي و فناوري ارائه كند. مقاله حاضر به بيان برخي از ضعف هاي (بعضا عجيب و غيرقابل توجيه) اين كتاب مي پردازد؛ مواردي چون فقدان نوآوري و تجديد چاپ مطالب نسبتاً فراوان از آثار ديگر نويسنده، نقل ده ها صفحه مطلب اينترنتي از ديگران بدون آدرس دهي كاملي، غفلت از اثبات مدعيات، تطويل مطالب غير لازم، عدم بهره گيري از منابع مرتبط و متقن و استخراج و تنظيم نادرست نمايه ها و فهرست هاي پاياني.