ارزيابي منابع تاثير‌گذار طراحي شهري در ايران بر اساس رويكرد بومي‌سازي

Assessing the Effective Resources of Urban Designing in Iran, Based on the Localization Approach

بومي‌سازي دانش طراحي شهري همواره يكي از دغدغه‌هاي متخصصان طراحي شهري در ايران بوده است. وجود محيط‌هاي ساخته شده بر اساس فرهنگي متفاوت از كشورهاي توليدكننده دانش، لزوم بومي‌سازي را پررنگ‌تر كرده است. بومي‌سازي دانش به دو گونه پاسخگويي براي شرايط خاص بومي و توليد دانش بومي مطرح شده است. توجه به مسايل خاص بومي و ارايه روش‌هاي يكسان براي آن‌ها گونه متداول‌تري است، اما با وجود تلاش براي توليد دانش بومي مساله‌اي كه ناديده گرفته شده است كه ارزيابي ميزان موفقيت آن است. پيش‌فرض مقاله حاضر بر اين است كه بر پايه نظريه‌هاي بومي، بهتر و آسان‌تر مي‌توان به محيطي موفق و متناسب با بستر فيزيكي و فرهنگي دست يافت. بنابراين با ارزيابي تلاش‌هايي كه تاكنون صورت گرفته، موفقيت گام‌هاي بعدي در ايجاد نظريه بومي و در پي آن ايجاد محيطي خوب تسهيل خواهد شد. بر اساس اهداف كلي دانش طراحي شهري و خصوصيات زمينه‌اي پنج معيار اصلي ارايه شده است. داشتن روش به منظور بازنگري و اعتبار سنجي، تحقق پذيري به معناي عملياتي بودن، درس گرفتن از تجربيات به مسايل خاص شهرهاي ايراني و اهميت‌دادن به ارزش‌هاي فرهنگي و بومي معيارهاي اصلي براي ارزيابي بومي‌سازي دانش طراحي شهري در نظرگرفته شده است. نتايج تحقيق انجام شده نشان مي‌دهد كه در ميان كتاب‌هاي طراحي شهري در ايران، برخلاف توجه به مفاهيم بومي، روش معيني براي حصول به اين اهداف ارايه نشده است. از طرف ديگر رابطه اين نظريه‌ها با تجربيات گذشته داراي ضعف ساختاري است كه در نتيجه تجربياتي كه بر اساس همين نظريه‌ها در آينده به دست مي‌آيند هم امكان بازنگري و بهبود در راستاي ايجاد محيطي مطلوب را فراهم نمي‌كنند. در نهايت نيز در بخش نتيجه‌گيري به ارايه پيشنهاداتي در زمينه چگونگي مطالعات و پژوهش‌هاي آتي پرداخته مي‌شود.