بررسي عوامل موثر بر ارزش افزوده بخش صنعت و معدن در ايران با استفاده از روش همجمعي يوهانسن

An Examinination on Factors Determining Value-Added in Iranʹʹs Industry and mine Sector in Term of Johansenʹʹs Cointegration Model

هدف از اين مقاله، الگوسازي عوامل موثر بر ارزش افزوده بخش صنعت ايران در بلندمدت است. به اين ‌منظور از الگوي همجمعي يوهانسن جوسليوس بهره گرفته شده است. دامنه داده‌هاي مورد استفاده سال‌هاي 1352 تا 1393 است. در تهيه داده‌ها از آمار سري زماني بانك مركزي، نماگرهاي اقتصادي بانك مركزي و نتايج آمارگيري كارگاه‌هاي صنعتي مركز آمار ايران استفاده شده است. بر‌اساس نتايج برآورد مدل، افزايش يك درصدي در سرمايه‌گذاري با ضريب 27/0، درآمدهاي نفتي با ضريب 14/0، نرخ ارز حقيقي با ضريب 13/0 و كالاهاي سرمايه‌اي وارداتي به‌عنوان منبع واردات فناوري با ضريب حدود 12/0 بر ارزش افزوده بخش صنعت تاثيرگذارند. روند رشد بالقوه بخش صنعت و معدن كه نشانگر ظرفيت‌هاي اين بخش است، از سال‌هاي ابتدايي مياني دهه 1380 رو به كاهش بوده است. كاهش سرمايه‌گذاري در بخش صنعت و معدن، كاهش درآمدهاي نفتي، تركيبي از سياست‌هاي نامناسب ارزي، تحريم‌هاي اقتصادي و كاهش دسترسي به ماشين‌آلات و تجهيزات به‌روز از طريق بازارهاي بين‌المللي سبب شد تا در نهايت توان بالقوه و رشد صنعتي در ايران كاهش يابد.

The paper aims to model Factors Determining Value-Added in Iranʹs Industry and mine sector. In doing so, we have drawn on a VECM approach to estimate long-run coefficients, using the data spanning 1977 to 2014. To collect data, Central Bankʹs statistics, economic indices, and data obtained from Statistical Centre of Iran have been utilized. The manufacturing sector has a key role in the process of developing countries. Because of relative importance of technical knowledge in this sector, production as well as the forward and backward linkages with other sectors of the economy is considered by experts and economic policymakers. The findings show that potential growth in manufacturing sector in Iran has experienced a declining trend since 2001.in sum, factors such as The decreased investment in Industry and mine sector, inappropriate policy on exchange rate, economic sanctions, and lake of motivations to invest in manufacturing sector, and the lake of access to modern foreign capital machinery and equipments have played a dominant role in declining economic growth in Iranian manufacturing sector.