ادب المقاومه في نهج البلاغه

ادبيات مقاومت در نهج البلاغه

پژوهش كنوني تحقيقي است تحت عنوان «ادبيات مقاومت در نهج البلاغه» كه در آن تلاش شده گفتار و رفتار نيك و متين مولاي متقيان در كنار ارزش هاي اخلاقي ـ نظامي ايشان در خصوص: مقاومت در برابر دشمنان، ثبات و پايداري در ميدان نبرد، با استناد به خطبه هاي نهج البلاغه و كتب معتبر تاريخ و حديث، تبيين شود. امام علي (ع) در خطبه‌هاي متعدد؛ ياران خود را به نوع و نحوي مقاومت و پايداري در دو بعد فردي و گروهي با عباراتي وزين و علمي در خطبه‌هاي 26، 34، 66، 92 و نامه هاي،1، 11، و 53، سفارش كرده و قبل از هر چيز خود نمونه والاي مقاومت و پايداري بوده است. پژوهش كنوني به شيوه تحليلي ـ توصيفي و با مراجعه به كتابخانه و فيش برداري صورت گرفت و در آن تلاش شده كه مضامين مربوط به مقاومت و پايداري كه در مناسبت‌هاي متفاوت در خطبه ها و نامه‌هاي امام علي (ع) تجلي يافته بود مورد بررسي قرار گيرد و نتايج ارزنده و كاربردي نيز استخراج شود كه خلاصه آن اين است كه امام علي (ع) در صحنه‌هاي نبرد نحوه مقاومت و پايداري را به شكلي صحيح و دفاعي با عباراتي كوتاه و كوبنده، به ياران و فرماندهان خود توصيه مي‌كرد.