ارزيابي و واكاوي بار كار فيزيكي شغل راه‌بري قطار شهري و ارايه پيشنهادهاي كاربردي

Assessment and analysis of physical workload in metro driving job and recommendation for improvement

مقدمه: شغل راه‌بری قطار درون شهری در طبقه مشاغل نوظهور در ایران است. مطالعات محدودی در این زمینه وجود دارد، بنابراین، بار كار فیزیكی شغل راه‌بری و عوامل موثر بر آن به خوبی مشخص نشده است. در این مطالعه، وظایف و بار كار فیزیكی شغل راه‌بری واكاوی می‌شود و راه‌كارهای كنترلی ارایه می‌گردد. روش كار: در این مطالعه تلفیقی، تجزیه و تحلیل شغل و روش QEC جهت ارزیابی سطح مواجهه بار كار فیزیكی شغل راه‌بری مترو به كار رفت. روش‌های مختلفی شامل بررسی میدانی، بررسی اسنادی، مصاحبه انفرادی، مصاحبه گروهی و بحث گروهی متمركز جهت بررسی عوامل موثر بر باركار فیزیكی و استخراج راه‌كارهای پیشنهادی استفاده شد. یافته ها: سطح مواجهه كل بدن با بار كار فیزیكی در شغل راه‌بری مترو در وضعیت غیرقابل قبول ارزیابی شد. اگرچه مواجهه در نواحی كمر، شانه/بازو، مچ دست/دست زیر خط آستانه 70 درصد بود، مواجهه در ناحیه گردن باعث بار كار فیزیكی بیش از حد در كل بدن شده است. مضمون‌های متعددی شامل عدم حمایت كامل از بدن، دید ناكافی روی ریل و نمایش‌گرها، پوسچر كاری نامناسب بدن و چیدمان نامناسب میز به عنوان مهم‌ترین عوامل موثر بر بار كار فیزیكی استخراج شد. نتیجه گیری: یك طرح مداخله‌ای با اهداف الف) حمایت كامل از بدن راه‌بر توسط صندلی، سكو و زیر پایی، ب) دید كافی از روی میز راه‌بری و ریل، ج) پوسچر كاری مناسب بدن در حالت نشسته، دسترسی آسان و دید كافی و د) چیدمان مناسب میز راه‌بر از نظر كنترل‌ها، كلیدها و نمایش‌گرها پیشنهاد شد.

Introduction: Metro driving is one of the newest jobs in Iran. There are few studies in this field. Therefore, the physical workload and their influencing factors have not been identified in metro driving. The objective of this study was task and physical workload analysis of metro driving to recommend control measures.   Material and Method: In this mixed method study, task analysis and Quick Exposure Check (QEC) were used to assessment of physical workload in metro driving. Different methods and techniques including field investigation, document reviews, individual and focus group interviews, and focus group discussions were used to analysis physical workload to recommend control measures.    Result: Whole body exposure with physical workload was assessed unacceptable in metro driving. Although the exposures in back, shoulder/arm and hand/wrist were under threshold 70%, neck exposure lead to over physical workload in the whole body. Many themes include unsupported body; non-sufficient view on the track and on displays; awkward posture and unsuitable layout were extracted as significant factors influencing on physical workload. Conclusion: An intervention plan was recommended to a) support body by chair, platform and footplate; b) optimize a sufficient view on the track and on displays; c) maintain body postures in seating position with easy reaching distance and sufficient view; and d) design a suitable layout for driving panel regarding to controls, keys and displays.