چند جستار پيرامون رويكرد و روش در پژوهش هاي زرتشتي شناسي: بيست و سومين همايش اوستاخواني و گاتهاشناسي مانتره بخش گاتهاشناسي رده اصلي بالاي 18 سال تابستان 1395 خورشيدي

يكي از عناصر و اجزاي مهم در شكل دادن به يك ساختار پژوهشي و مطالعاتي، «روش شناسي» است. اين نوشتار به سه مساله روش شناختي در پژوهش هاي زرتشتي شناسي مي پردازد و پيشنهادهايي براي بهبود و كارآمدي بيشتر اين مطالعات عرضه مي كند: الف- با توجه به گستره زماني طولاني و فراز و فرودهاي محتوايي در متن ها و نوشته هاي زرتشتي از گاهان تا امروز، اين نوشتار پيشنهاد مي دهد تعيين بستر و محدوده متون و مشخص كردن انچه دين زرتشتي ناميده ميشود، به عنوان اولويت اصلي پژوهشگران پيش از اغاز پژوهش در نظر گرفته شود. ب- از آنجايي كه در مطالعات تطبيقي دين شناسي و همچنين در سنجش انديشه در جهان امروز، چارچوبي از رويكردهاي كليدي در بررسي يك مكتب يا سامانه فكري مورد نياز است، بهتر است پژوهشي هاي زرتشتي شناسي، با چنين رويكردي بازآرايي شوند و براي نمونه به طور هدفمند به مسايلي همچون انسان شناسي، جهان بيني و اخلاقي زرتشتي بپردازند. پ- در برگردان واژگان كليدي نياز است تا به جاي معناي كنوني كه براي برخي واژگان باستاني كه به زبان فارسي راه يافته است، ريشه شناسي و معناي واژه در خود متن استخراج شود.