بررسي ميزان عوامل استرس زا در پرستاران اتاق عمل

مقدمه: امروزه نيروي انساني به عنوان ارزشمندترين سرمايه سازمان با مسايل و مشكلات عديده اي روبه رو است. يكي از اين مشكلات، وجود عوامل استرس زا در محيط شغلي است كه آثار نامطلوبي بر جسم و روح پرستاران داشته و از كارايي آنان مي كاهد. اين مطالعه با هدف تعيين عوامل استرس زاي اتاق عمل و تاثير آن ها بر روي پرستاران اتاق عمل انجام شد. روش كار: اين پژوهش يك مطالعه توصيفي مقطعي بود. جامعه پژوهشي شامل 172 نفر از پرستاران اتاق عمل 5 بيمارستان وابسته به دانشگاه علوم پزشكي همدان در سال1391 بودند. اين افراد با استفاده از سرشماري انتخاب شدند. ابزار گردآوري داده ها پرسشنامه بود. اطلاعات مربوط به عوامل استرس زا در 5 حيطه، رواني- اجتماعي، اقتصادي و رفاهي، محيطي، مديريتي و جسمي توسط شاخص هاي آمار توصيفي و آزمون هاي آماري تي مستقل و همبستگي با استفاده نرم افزار 16 SPSS تجزيه و تحليل شدند. يافته ها: نتايج نشان داد كه 2/62 درصد از جامعه پژوهش در معرض استرس در حد زياد قرار داشتند. عوامل روحي رواني و محيطي داراي بيشترين عامل تنش زايي (21/59 و 65/39) و حيطه مديريتي داراي كمترين عامل تنش زايي بود (7/17). از بين عوامل تنش زا بيشترين عامل تنش زايي مربوط به صدمات ناشي از آلودگي با سوزن و آسيب به پوست بود (50 درصد). نتيجه گيري: مطالعه حاضر نشان داد كه بيش از نيمي از افراد داراي استرس زياد بودند و در رابطه با عوامل استرس زاي روحي رواني و حيطه محيطي بايد اقدامات جدي صورت گيرد. پيشنهاد مي گردد كه مداخلاتي با هدف حمايت پرستاران اتاق عمل در مقابل استرس هاي شغلي طراحي و اجرا گردد.