پديد آورندگان :
حسيني، فرزانه نويسنده دانشكده علوم زيستي,گروه ميكروب شناسي,دانشگاه آزاد اسلامي واحد تهران شمال,تهران,ايران , , سليمي زاده، زهرا نويسنده دانشكده علوم زيستي,گروه ميكروب شناسي,دانشگاه آزاد اسلامي واحد تهران شمال,تهران,ايران , , صالحي، ميترا نويسنده دانشكده علوم زيستي,گروه ميكروب شناسي,دانشگاه آزاد اسلامي واحد تهران شمال,تهران,ايران ,
چكيده فارسي :
سابقه و هدف: اسينتوباكتر باماني يك كوكوباسيل گرم منفي مي‌باشد كه به طور فزاينده‌اي به عنوان يكي از عوامل مهم عفونت‌هاي بيمارستاني گزارش مي شود. اين مطالعه با هدف تعيين فراواني اينتگرون كلاس 1 و ژن هاي كد كننده آنزيم هاي تغيير دهنده آمينوگليكوزيد ها تيپ هاي aadA2 وaadB در ميان سويه‌هاي اسينتوباكتر باماني انجام شد. مواد و روش‌ها: اين مطالعه به صورت مقطعيتوصيفي بر روي 33 نمونه از اسينتوباكتر باماني جدا شده از بيماران مراجعه كننده به دو بيمارستان بقيه الله الاعظم (عج) و شهيد مدرس تهران انجام گرديد. مقاومت آنتي‌بيوتيكي سويه‌ها با استفاده از روش ديسك ديفيوژن و مطابق با دستورالعمل CLSI تعيين شد. حضور ژن‌هاي int1، sul1، aadA2 وaadB در سويه‌هاي باليني با استفاده از روش PCR مورد بررسي قرار گرفت. يافته ها: فراواني ژن‌هاي intI1، sul1، aadA2 و aadB در سويه‌هاي اسينتوباكتر باماني به ترتيب معادل 51.5، 51.5، 24.2 و 36.4 درصد گزارش شد. در اين مطالعه تمامي سويه‌ها داراي مقاومت چندگانه آنتي‌بيوتيكي بودند و بيشترين ميزان مقاومت نسبت به آنتي بيوتيك هاي آمپي‌سيلين، پني‌سيلين، سفيكسيم، سفالوتين، سفتيزوكسيم، ناليديكسيك‌اسيد، كليندامايسين، كلرامفنيكل، سولفومتاكسازولتري‌متوپريم و استرپتومايسين (100%) وجود داشت. همچنين كمترين ميزان مقاومت در آنتي بيوتيك هاي جنتامايسين (66.7 درصد) و تتراسايكلين (69.7 درصد) مشاهده گرديد. نتيجه گيري: ارتباط معني‌داري بين حضور اينتگرون كلاس 1 و مقاومت به يك آنتي بيوتيك وجود داشت. با اين حال، اين ارتباط در بسياري از سويه‌ها كه مقاومت به بقيه آنتي‌بيوتيك‌ها نشان مي‌دادند قابل توجه نيست. اين يافته حاكي از اين است كه علاوه بر اينتگرون‌ها، ديگر عوامل ايجاد كننده مقاومت مانند ترانسپوزون و پلاسميد نيز ممكن است در ايجاد مقاومت نقش داشته باشند.
